ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το ταιριαστά τιτλοφορημένο έβδομο άλμπουμ των Maiden είναι και το μόνο του οποίου οι στίχοι έχουν ως κύριο άξονα μια ενιαία ιστορία, κεντρικός θεματικός άξονας της οποίας είναι το δίπολο του Καλού με το Κακό. Λόγω της ασθενούς νοηματικής σύνδεσης των στίχων των κομματιών, η ιστορία δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή εκτός αν οι στίχοι συνοδεύονται από ερμηνευτική επεξήγηση.
Η παρατιθέμενη ερμηνεία, αν και αποτελεί προϊόν προσωπικής έρευνας, συμφωνεί με το νόημα των συμβόλων που συνοδεύουν κάθε ένα από τα οκτώ κομμάτια στο ένθετο του άλμπουμ, καθώς και με την συνοπτική περιγραφή της πλοκής που έχει αναπτύξει ο Harris.
Σύμφωνα με τον Riggs, η επιλογή των συμβόλων αυτών είχε γίνει από τον ίδιο τον Dickinson, ο οποίος είχε παθιαστεί περισσότερο από τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος με την τελειοποίηση του νοηματικού περιεχομένου του άλμπουμ. Επίσης, σύμφωνα με τον Riggs, αυτά τα σύμβολα δεν τα σχεδίασε ο ίδιος αλλά η εταιρία The Complete Works, η οποία είχε αναλάβει το σχεδιασμό της συσκευασίας και του ένθετου του δίσκου. Η σειρά της παράθεσης των κομματιών σε αυτό το κείμενο έχει τροποποιηθεί, αφού σύμφωνα με την ερμηνεία που παρατίθεται, η σειρά των τραγουδιών παρεκκλίνει από τη γραμμική εξιστόρηση της ιστορίας. Άξιο σχολιασμού είναι το γεγονός ότι, αντίθετα με το “Somewhere In
Time”, το όνομα του Dickinson εμφανίζεται στα credit πολλών εκ των κομματιών του δίσκου. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν πολύ ευχαριστημένος με τη μουσική κατεύθυνση που επέλεξε το συγκρότημα για το δίσκο. Συμμετείχε συνθετικά και στιχουργικά, τροποποιώντας πολλούς από τους στίχους που είχε γράψει για τις συνθέσεις που δεν συμπεριλήφθηκαν στο “Somewhere In Time” ώστε να ταιριάζουν περισσότερο στο ύφος των Maiden και τους χρησιμοποίησε για το “Seventh Son Of A Seventh Son”.
Η έμπνευση για το θέμα του άλμπουμ προήλθε από το μυθιστόρημα “Seventh Son” («Έβδομος Υιός») (1986) του αμερικάνου συγγραφέα Oscar Scott Card (1951-), κεντρικός χαρακτήρας του οποίου είναι ένα παιδί που φέρει την ιδιότητα και τα χαρίσματα ενός έβδομου υιού ενός έβδομου υιού. Αυτός προσπαθεί να γνωρίσει τις δυνάμεις που κατέχει, να τις τιθασεύσει και να τις χρησιμοποιήσει προς όφελος του συνόλου. Ωστόσο, η πλοκή των στίχων του άλμπουμ δεν ακολουθεί αυτή του βιβλίου. Ιστορικά, σε πολλούς πολιτισμούς, όπως στον ιρλανδικό, τον γαλλικό και τον γερμανικό, επικρατούσε η δοξασία ότι ο έβδομος υιός ή η έβδομη κόρη ενός γονιού του ίδιου φύλλου που και αυτός ήταν έβδομος υιός ή έβδομη κόρη κατείχε ισχυρές πνευματικές δυνάμεις, υπεράνθρωπες ιδιότητες και συνήθως τη δύναμη να θεραπεύει. Οι ρίζες αυτής της δοξασίας χάνονται στα βάθη της ιστορίας. Ωστόσο, ήταν σύνηθες το τελευταίο παιδί μιας οικογένειας να γίνεται γιατρός, ώστε να είναι σε νεαρή ηλικία όταν οι γηραιότεροι θα χρειάζονταν την περίθαλψή του. Αυτή η τάση, συνδυασμένη με την ιδιότητα του μάγου που συνόδευε αυτή του ιατρού σε αρχαίους πολιτισμούς και με τους συμβολισμούς που συνδέονται με τον αριθμό επτά σε πολλές θρησκείες, οδήγησε στο να θεωρείται ότι ο έβδομος υιός μιας οικογένειας κατείχε μαγικές δυνάμεις.
Σύμφωνα με τον Dickinson, τα πλήκτρα που ακούγονται στον δίσκο τα ηχογράφησαν o Smith, ο Harris και ο Stephane Wissner (ηχολήπτης), ενώ ο Harris έχει αναφέρει και τον Michael Kenney (τεχνικός μπάσου), ο οποίος, μάλιστα, έκτοτε αποτελεί «αφανές μέλος» των Maiden επί σκηνής, εκτελώντας χρέη πληκτρά κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος. Πολλοί φίλοι του συγκροτήματος απέρριψαν αρχικά το άλμπουμ την εποχή της έκδοσης του λόγω της χρήσης των πλήκτρων, η οποία αποτελούσε «ταμπού» για τα δεδομένα του metal της δεκαετίας του ‘80.
Οι Maiden, έχοντας προετοιμαστεί για αυτή την αντίδραση, φρόντισαν ώστε η αρχική βρετανική έκδοση του βινυλίου να φέρει τις εξής φράσεις χαραγμένες στο τέλος των στροφών του βινυλίου, κοντά στην κυκλική ετικέτα του: “Very direct metal” («Πολύ ευθύ metal») (πλευρά a) / “If you don’t like it bollocks” («Αν δε σας αρέσει στ’ αρχίδια μας») (πλευρά β).
Σύμφωνα με τον Harris, το συγκρότημα επιθυμούσε το εξώφυλλο του δίσκου να θυμίζει την τεχνοτροπία του Ισπανού σουρεαλιστικού ζωγράφου Salvador Dali (1904 – 1989). Σύμφωνα με τον Riggs40, τα χρώματα του μήλου που βρίσκεται κάτω από το στέρνο του Eddie σχηματίζουν το σύμβολο του Ying Yang. Αυτό το σύμβολο έχει τις ρίζες του στο φιλοσοφικό σύστημα I-Ching, το οποίο αναπτύχθηκε στην αρχαία Κίνα.
Το σχήμα του εμπνεύστηκαν οι Κινέζοι παρατηρώντας την περιοδική αυξομείωση του μήκους της σκιάς που σχηματίζονταν από τον δείκτη ενός «ηλιακού ρολογιού» το οποίο χρησιμοποιούσαν ως πυξίδα και αργότερα για να προσδιορίζουν με ακρίβεια. την εποχή του χρόνου την οποία διένυαν. Συμβολίζει την συνύπαρξη και αλληλεξάρτηση των αντιθέτων, όπως του σκότους και του φωτός, του καλού και του κακού.
Επίσης, ο Riggs εξηγεί πως η φωτιά στο κεφάλι του Eddie συμβολίζει την έμπνευση και σαν εικόνα την εμπνεύστηκε από τον μουσικό Arthur Brown, ο οποίος κατά το βιντεοκλίπ και τις ζωντανές εκτελέσεις του κομματιού “Fire” («Φωτιά») από το άλμπουμ “The Crazy World Of Arthur Brown” («Ο Τρελός Κόσμος Του Arthur Brown») (1968).
Ο Brown αποτέλεσε μεγάλη επιρροή του Dickinson και μάλιστα δάνεισε τη φωνή του για την απαγγελία των ποιητικών αποσπασμάτων που περιέχονται στο προσωπικό άλμπουμ του Dickinson “The Chemical Wedding” («Ο Χημικός Γάμος») 1998). Στο οπισθόφυλλο διακρίνονται πέντε φιγούρες του Eddie, η κάθε μια από τις οποίες προέρχεται από τα πρώτα πέντε studio άλμπουμ του συγκροτήματος, τοποθετημένες με χρονολογική σειρά από τα αριστερά προς τα δεξιά.
Στο εξώφυλλο του άλμπουμ δεν φαίνεται ο έκτος Eddie, ο οποίος είναι εμφανής μόνο στην έκδοση της κασέτας του άλμπουμ, η οποία, λόγω μακρόστενου σχήματος της συσκευασίας, αφήνει περιθώριο να φανεί το πρόσωπο του Eddie που σχηματίζεται από τον καπνό που βγαίνει από το κεφάλι του κεντρικού (έβδομου) Eddie. Σύμφωνα με τον Riggs, δεν υφίσταται κάποιος ιδιαίτερος συμβολισμός πίσω από το εξώφυλλο.
Ο «διαμελισμένος» Eddie, όπως τον χαρακτηρίζει ο ίδιος, δημιουργήθηκε σε μια προσπάθεια να κρατηθεί μια οπτική συνέχεια με τα εξώφυλλα των singles, τα οποία σχεδιάστηκαν πριν το εξώφυλλο του άλμπουμ. Σύμφωνα, ακόμη, με τον Riggs, oι παγωμένοι Eddie του παρελθόντος ήταν επιθυμία του Harris για να μην αποτελεί το εξώφυλλο μεγάλη απομάκρυνση από τα εξώφυλλα προηγουμένων άλμπουμ.
Αξίζει, τέλος, να αναφερθεί πως, σύμφωνα με τον ίδιο, την περίοδο εκείνη ο Dickinson συνεργαζόταν με τον συγγραφέα τρόμου και στενό φίλο των Maiden Shaun Hutson, με σκοπό να γυρίσουν μια ταινία τρόμου με πρωταγωνιστή τον Eddie43, ως ένα αναστηθέν μεσαιωνικό τέρας που προσπαθούσε να καταστρέψει τον κόσμο, ιδέα που για άγνωστους λόγους δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Επίσης, ο Dickinson την περίοδο εκείνη δούλευε πάνω σε μια Rock Opera με θέμα τη ζωή του Ιταλού συνθέτη Nicolo Paganini (1782 – 1840). Η περιοδεία που ακολούθησε λεγόταν “Seventh Tour Of A Seventh Tour” («Έβδομη Περιοδεία Μιας Έβδομης Περιοδείας»). Σαν εισαγωγή στις συναυλίες χρησιμοποιούνταν η εισαγωγή του “Moonchild” από το PA.
Σύμφωνα με τον Dickinson, οι Maiden αρχικά σχεδίαζαν να συνοδεύονται επί σκηνής από ένα είδος θεατρικού χορευτικού που θα ενίσχυε την ζωντανή αναπαράσταση της ιστορίας του άλμπουμ, ιδέα που απορρίφθηκε για άγνωστους λόγους.
MOONCHILD
Ο τίτλος του κομματιού παραπέμπει στο ομώνυμο διήγημα (1929) του Alistair Crowley, το οποίο έχει, αναμφίβολα, αποτελέσει επιρροή της ιστορίας του άλμπουμ. Σε αυτό, δύο ομάδες μάγων ανταγωνίζονται για τον έλεγχο των δυνάμεων ενός υπεράνθρωπου όντος το οποίο προσπαθούν να δημιουργήσουν, του Moonchild, το οποίο, όπως και ο Έβδομος Υιός γίνεται «μήλον τις έριδος» μεταξύ των δυνάμεων του Καλού και του Κακού.
Στην εισαγωγή του τραγουδιού γίνεται αναφορά στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Ο Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας (540 – 604 Κ.Χ.) περιέγραψε για πρώτη φορά τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα στο βιβλίο “Moralia In Job” («Η Ηθική Κατά Τον Ιώβ»). Αυτά ήταν: Superbia (Περηφάνια), Invidia (Φθόνος), Ira (Οργή), Avaritia (Απληστία), Tristia (Θλίψη) η οποία αργότερα αντικαταστήθηκε με την Accidia (Οκνηρία), Gula (Λαιμαργία) και Luxuria (Πόθος) (Moralia in Job, XXXI cap. xlv).
Στους στίχους αναφέρεται ο μανδραγόρας που φωνάζει. Όταν ένας άνδρας θανατώνεται με απαγχονισμό, πολλές φορές επακολουθούν δύο μεταθανάτια φαινόμενα τα οποία προκάλεσαν και προκαλούν την φαντασία και τη περιέργεια του λαού: το πέος διογκώνεται (σαν σε στύση) λόγω συσσώρευσης αίματος και επισυμβαίνει εκσπερμάτωση λόγω σύσπασης των μυϊκών ινών των σπερματοδόχων κυστών (αποθηκευτικών χώρων του σπερματικού υγρού). Αυτό το φαινόμενο εξηγήθηκε από τη λαϊκή φαντασία μέσω του θρύλου ότι ο μανδραγόρας, η ρίζα του οποίου έχει ανθρωπόμορφο σχήμα, φύτρωνε κάτω από τη κρεμάλα από το σπέρμα κρεμασμένων ανδρών. Όταν τραβηχτεί, η ρίζα του μανδραγόρα, λόγω της αρνητικής πίεσης που δημιουργείται και της συνεπακόλουθης εισόδου του αέρα, εκλύει έναν ήχο που θυμίζει κλάμα μωρού.
Σύμφωνα λοιπόν με τις δεισιδαιμονίες, όταν κάποιος τον ξερίζωνε, ακουγόταν το κλάμα του και ο μανδραγόρας μάτωνε. Αυτός που άκουγε το κλάμα υπέφερε έναν αγωνιώδη θάνατο. Αυτοί που τον συνέλεγαν έβαζαν κερί στα αυτιά τους για να μην ακούσουν τον ήχο που εκλύεται όταν ξεριζώνεται. Λόγω της ατροπίνης που περιέχει, ο μανδραγόρας χρησίμευσε στα αρχαία χρόνια ως φάρμακο για το άσθμα, το έλκος στομάχου, τους κολικούς και άλλες παθήσεις.
Ωστόσο, η λήψη του κατά την εγκυμοσύνη μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές και διακοπή κύησης, λόγω της ιδιότητας κάποιων συστατικών του να δεσμεύουν την ρογεστερόνη, την ορμόνη που εξασφαλίζει την ομαλή εξέλιξη της κύησης. Μάλιστα, αυτή του η ιδιότητα ήταν γνωστή από την αρχαιότητα και σε πολλούς πολιτισμούς είχε χρησιμοποιηθεί και ως εκτρωτικό φάρμακο.
Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο αναφερόμενος στους στίχους Γαβριήλ είναι ένας από τους τρεις αρχαγγέλους, αγγελιοφόρος του Θεού. Αυτός παρουσιάζεται στην Καινή Διαθήκη (Λουκάς 1:26) να ανακοινώνει στη Παναγία την σύλληψη του Ιησού από την ίδια και του Ιωάννη του Προδρόμου από την Ελισάβετ.
Οι στίχοι του τραγουδιού βασίζονται κατά ένα μέρος στην τελετή “Libber Same” του αποκρυφιστή Aleister Crowley. Η τελετή περιγράφεται σαν τελετή τελούμενη από το Θηρίο (τον Crowley) με σκοπό τη συνομιλία με τον «Ιερό του Φύλακα» και απόκτηση των γνώσεών του. Οι στίχοι του τραγουδιού φέρνουν στο νου την τελετή, κυρίως λόγω του ότι και τα δύο κείμενα είναι γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο και όμοιο μέτρο. Αποτελούν τα λόγια του Εωσφόρου που συστήνεται στην μητέρα του Έβδομου Υιού.
Το όνομα με το οποίο ο Σατανάς απευθύνεται στη μητέρα του παιδιού, η Πορφυρά Πόρνη, είναι χαρακτήρας που εμφανίζεται στο έργο του Crowley αλλά και στην Αποκάλυψη (17:5), στην οποία αυτή χαρακτηρίζεται ως «η Μεγάλη Βαβυλώνα και Μητέρα όλων των πόρνων και των βδελυγμάτων της Γης». Νοηματικά, πρόκειται για το πρώτο μέρος της ιστορίας.
Ο Σατανάς, γνωρίζοντας ότι επίκειται η γέννηση ενός παιδιού το οποίο φέρει τις δυνάμεις ενός έβδομου υιού, γόνου έβδομου υιού, φοβάται την πιθανότητα αυτός να επιφέρει την ανατροπή της ισορροπίας των Δυνάμεων εις βάρος του και επιζητά τον θάνατό του. Έτσι, απευθύνεται στην μητέρα του με έναν συνδυασμό διαβεβαίωσης ότι η συμμόρφωσή της θα εκτιμηθεί και απειλής της ότι αν δεν συμμορφωθεί θα θανατωθούν τα υπόλοιπα παιδιά της.
Έτσι, την πείθει να καταναλώσει τον μανδραγόρα, κάτι που θα επιφέρει σπασμούς της μήτρας και «στραγγαλισμό» του Έβδομου Υιού. Παράλληλα, προσκαλεί το αγέννητο παιδί να ακούσει τη κραυγή του μανδραγόρα καθώς αυτός ξεριζώνεται για να τον θανατώσει. Σε αυτό το σημείο ο Σατανάς αφήνει να φανεί πόσο καθοριστικό ρόλο θα συντελέσει το αγέννητο παιδί, προκαλώντας το να «ανοίξει την έβδομη σφραγίδα».
Η Έβδομη Σφραγίδα είναι αυτή το άνοιγμα της οποίας σηματοδοτεί την κορύφωση της Συντέλειας στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, την τελική επικράτηση του Καλού και τη συντριβή του Κακού (Κεφ. 8). Εκείνος που την ανοίγει είναι ο Σφαγιασμένος Αμνός, ένας συμβολισμός που χρησιμοποιείται στην χριστιανική θρησκεία για τον Χριστό. Υπό τον αστερισμό των δίδυμων, τα χείλη της μητέρας «σμίγουν σαν να φιλούν» καθώς εκείνη δαγκώνει τη ρίζα του μανδραγόρα.
Ο Σατανάς αθετεί την υπόσχεσή του ότι θα εκτιμήσει την ευγνωμοσύνη της μητέρας και της περιγράφει την ζοφερή της μοίρα εάν προσπαθήσει να αυτοκτονήσει ή εάν συνεχίσει να ζει προσπαθώντας να μετανοήσει και να λάβει άφεση αμαρτιών. Αγνοεί, ωστόσο, πως μέλλουσα μητέρα του πρωταγωνιστή φέρει δίδυμα. Η κυοφορία αυτών πλησιάζει το προκλητό τέλος της και τα νεογνά παρουσιάζονται «εξαντλημένα». Υπό την επίβλεψη των δυνάμεων του Καλού και του Κακού, η γέννηση του πρώτου εκ των διδύμων, εκείνου που θα φέρει το χάρισμα του Έβδομου Υιού, είναι επικείμενη.
Ο Σατανάς περιγράφει την γέννηση του πρώτου εκ των δύο διδύμων ως γενόμενη «όταν ο Γαβριήλ κείτεται κοιμώμενος», έχοντας καταφέρει να χορηγήσει τον μανδραγόρα στη μητέρα. Ο ένας εκ των διδύμων υποκύπτει από τις συσπάσεις της μήτρας (στο εξώφυλλο του δίσκου, μάλιστα, η μήτρα παρουσιάζεται να καλύπτει το πρόσωπο του αγέννητου παιδιού ασφυκτιώντας το) και γεννιέται νεκρός. Όμως, σύμφωνα με την παράδοση, το χάρισμα του Έβδομου Υιού φέρει ο νεογέννητος άρρεν μητέρας έξι ζώντων αδερφών.
Ο αγέννητος αδερφός του νεκρού νεογνού ευνοείται από την τύχη και επιβιώνει τις συσπάσεις. Παρουσιάζεται να συνοδεύει τον θρήνο της μητέρας του με το κλάμα του ενώ ακόμη βρίσκεται μέσα στη μήτρα, κάτι που αποτελεί το πρώτο υπερφυσικό σημάδι της χαρισματικής του φύσης.
Ο Σατανάς, έχοντας καθυστερημένα συνειδητοποιήσει την ύπαρξη του δεύτερου νεογνού, αδυνατεί να παρέμβει. Γνωρίζοντας, πλέον, ότι παρά τις προσπάθειές του για το αντίθετο, ο Έβδομος Υιός θα ζήσει, προειδοποιεί το αγέννητο παιδί πως την «τυχερή διαφυγή» του από τις δυνάμεις του Κακού θα διαδεχθεί μια καταραμένη ζωή μέσα στο φόβο και ένα τέλος που θα τον οδηγήσει στην «αιώνια νύχτα». Η απειλή αυτή του Σατανά αρχίζει να υλοποιείται από τις πρώτες στιγμές του Έβδομου Υιού στη ζωή, αφού, σύμφωνα με τον Dickinson, η τρομοκρατημένη μητέρα του σύντομα θα τον εγκαταλείψει και αυτός θα μεγαλώσει μόνος και εν αγνοία της σπάνιας ιδιότητάς του και των δυνάμεων που αυτή συνεπάγεται.
Στο ένθετο του άλμπουμ, κάτω από τους στίχους του κομματιού υπάρχει το σύμβολο του Ουροβόρου Όφη. Οι παλαιότερες γνωστές απεικονίσεις αυτού του συμβόλου είναι από την Αίγυπτο του 1600 π.Κ.Χ.. Από εκεί πιθανόν να μεταβιβάστηκε στους Φοίνικες και μετά στους Έλληνες. Επίσης, συναντάται και στη Νορβηγική μυθολογία (“Jörmungandr”), στην Ινδουιστική μυθολογία αλλά και στην Αλχημεία. Συμβολίζει την ολοκλήρωση, την τελείωση καθώς και την κυκλική φύση του σύμπαντος, δηλαδή τη δημιουργία μέσα από την καταστροφή, τη ζωή μέσα από το θάνατο. Το φίδι τρώει την ίδια του την ουρά για να παραμείνει εν ζωή, σε έναν αιώνιο κύκλο ανανέωσης.
SEVENTH SON OF A SEVENTH SON
Αν και βρίσκεται στο μέσον του δίσκου, νοηματικά, το τραγούδι αποτελεί το δεύτερο μέρος της ιστορίας. Οι στίχοι περιγράφουν τη γέννηση του Έβδομου Υιού. Οι έξι αδερφοί του είναι παρόντες όλοι. Γνωρίζουν τις δυνάμεις του νεογνού και με αγωνία αναμένουν τη γέννησή του και την εξέλιξη του, αγωνιώντας για την πλευρά που, εν καιρώ, θα διαλέξει να υπηρετεί ο νεογέννητος αδερφός τους.
Κάθε παραλλαγή ενός οκτάκτινου άστρου, όπως το σύμβολο που συνοδεύει τους στίχους του κομματιού, έχει τις ρίζες του στην αναπαράσταση του πλανήτη Αφροδίτη, του πλανήτη που αναγνωρίζουμε στον ουρανό ως Αυγερινό και Αποσπερίτη.
Πρωτοεμφανίστηκε ως σύμβολο που συνόδευε την Σουμεριανή θεότητα της γονιμότητας Inanna. Λόγω του ότι αποτελεί το μόνο ορατό άστρο κατά το ξημέρωμα, ο Αυγερινός θεωρήθηκε «φορέας του φωτός». Δεν είναι τυχαίο, συνεπώς, το γεγονός ότι ταυτίστηκε, τόσο με τον φωτοδότη της γνώσης του Καλού και του Κακού, το Σατανά («Πώς εξέπεσε στον αφανισμό και την εξουθένωση ο Βασιλιάς της Βαβυλώνας, ο οποίος φαινόταν σαν αυγερινός, που πρωί-πρωί ανατέλλει στον ουρανό;» Ησαΐας 14:12), όσο και με τον φωτοδότη του Λόγου του Θεού, το Χριστό («Εγώ, ο Ιησούς, έστειλα τον άγγελό μου να μαρτυρήσει σ’ εσάς αυτά για τις εκκλησίες. Εγώ είμαι η ρίζα και ο απόγονος του Δαβίδ, ο αστέρας ο λαμπρός, ο πρωινός» Αποκάλυψη 22:16).
INFINITE DREAMS
Σύμφωνα με τον Harris, η έμπνευση για τους στίχους του κομματιού προέκυψε από τον ανήσυχο ύπνο που ο ίδιος βίωνε σε περιόδους σύνθεσης ενός νέου άλμπουμ, κάτι που ο ίδιος απέδιδε στην πυρετώδη λειτουργία του εγκεφάλου του κατά τη διάρκεια συνθετικού οίστρου.
Ο Έβδομος Υιός είναι πλέον νέος. Έχει αρχίσει και βλέπει όνειρα τρομακτικά, μελλοντολογικά. Αυτά σηματοδοτούν την αυγή των δυνάμεων του, την ύπαρξη των οποίων ακόμη δεν έχει αντιληφθεί. Η απόκοσμη και μυστηριώδης φύση των ονείρων αλλά και το ότι κανένα από αυτά δεν αφορά το μέλλον του ιδίου, γεννούν τρόμο και ερωτηματικά στο νεαρό. Οι τελευταίοι στίχοι του τραγουδιού θέτουν το ζήτημα της μετενσάρκωσης.
Το σύμβολο που συνοδεύει τους στίχους δεν είναι άλλο από το «Κηρύκειο» («ραβδί του κήρυκα»), σύμβολο της Ιατρικής, προερχόμενο από τη σύγχυση της ράβδου του Ερμή με αυτή του Ασκληπιού, η οποία έγινε το Μεσαίωνα. Οι Γνωστικιστές χρησιμοποιούσαν το κηρύκειο σαν σύμβολο πνευματικής αφύπνισης.
Ο Γνωστικισμός είναι μια φιλοσοφική και θρησκευτική κίνηση που άρχισε στους προ-Χριστιανικούς χρόνους. Ο όρος προέρχεται από την Ελληνική λέξη γνώση. Οι Γνωστικοί υποστήριζαν πως έχουν κρυφές γνώσεις για το Θεό, την ανθρωπότητα και το υπόλοιπο σύμπαν του οποίου ο κύριος πληθυσμός ήταν αδαής.
Έγινε ένα από τα τρία κύρια θρησκευτικά συστήματα στον 1ο Χριστιανικό αιώνα, και είχε διακριθεί για τις νέες πίστεις για τους Θεούς, τη Βίβλο και τον κόσμο που διέφερε από αυτούς άλλων Χριστιανικών ομάδων, την επιείκεια για διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις μέσα και έξω από το Γνωστικισμό και την έλλειψη διακρίσεων κατά των γυναικών. Η κίνηση και το έντυπο υλικό της εξαλείφθηκαν με το τέλος του 5ου αιώνα Κ.Χ. από κυνηγούς
αιρέσεων, κυρίως από το Χριστιανισμό.
Τέλος, το κηρύκειο συναντάται και στους αρχαίους πολιτισμού της Αιγύπτου, της Μεσοποταμίας και της Ινδίας, όπου αποτελεί σύμβολο αρμονίας και ισορροπίας. Ωστόσο, η συγκεκριμένη παραλλαγή αυτού, με το χέρι που το κρατάει στη βάση του, φέρνει στο νου το Κηρύκειο έτσι όπως αυτό εμφανίζεται στο έργο του Γερμανού τυπογράφου Johann Froben (1460 – 1527). Το 1516 τύπωσε την ελληνική Αγία Γραφή, μεταφρασμένη στα Λατινικά από το Γερμανό Ουμανιστή Desiderius Erasmus (1466 – 1536).
Ο τελευταίος υποστήριζε πως το σύμβολο που χρησιμοποιούσε ο Froben προέρχονταν από την προτροπή του Χριστού προς τους μαθητές του «Σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα στους λύκους. Να έχετε τη σύνεση που έχουν τα φίδια και την
ακεραιότητα που έχουν τα περιστέρια» (Ματθαίος, Κεφ 10:16).
Τα φίδια δεν είναι τοποθετημένα όπως συνήθως, αντικριστά, αλλά τα κεφάλια τους στρέφονται προς αντίθετες κατευθύνσεις. Αυτό είναι κάτι που συναντιέται σε απεικονίσεις του Κηρυκείου εντός των πλαισίων του Ιουδαϊκού μυστικισμού και ειδικότερα της Kaballah, όπου τα δύο φίδια στηρίζουν τα κεφάλια τους πάνω σε δύο από τις σφαίρες («παλμούς θείας ενέργειας») του «Δένδρου της Ζωής», την “Chesed” («Έλεος») και την “Gevurah” («Δριμύτητα»). Σύμφωνα με τον Dickinson, o McBrain ήθελε τα μέρη των drums αυτού
του κομματιού επιθετικότερα αλλά του υποδείχθηκε να ακολουθήσει μια πιο progressive προσέγγιση. Η live εκτέλεση του κομματιού, η οποία προέρχεται από μια από τις δύο συναυλίες στο NEC του Birmingham (27-28/11/1988), αποτέλεσε το τέταρτο single του άλμπουμ αλλά και του video “Maiden England”, το οποίο επίσης προέρχεται από αυτές τις συναυλίες.
CAN I PLAY WITH MADNESS
Σύμφωνα με τον ίδιο, τo τραγούδι προέρχεται από την επεξεργασία μιας σύνθεσης του Smith που ονομαζόταν “On The Wings Of Eagles” («Πάνω Στα Φτερά Αετών»), η οποία είχε απορριφθεί κατά την διαδικασία επιλογής των κομματιών που συμπεριλήφθηκαν στο “Somewhere In Time”. Σύμφωνα με τον Dickinson, μάλιστα, ο McBrain ήταν αρχικά επιφυλακτικός ως προς τη σύνθεση αυτή, πιστεύοντας πως δεν ταίριαζε στο ύφος των Maiden. Aποτέλεσε το πρώτο single του άλμπουμ.
Στο βιντεοκλίπ, μάλιστα, έκανε μια από τις τελευταίες εμφανίσεις πριν το θάνατό του ο ηθοποιός Graham Chapman (1941 – 1989), γνωστός από τους Monty Python, μια ομάδα κωμικών με ταινίες όπως “Monty Python And The Holy Grail” («Οι Monty Python Και Το Άγιο Δισκοπότηρο») (1975) και “The Life Of Brian” («Η Ζωή Του Brian») (1978).
Σύμφωνα με τον Dickinson50, τα συσσωρευμένα ερωτηματικά για το μέλλον του και ο αυξανόμενος φόβος, οδηγούν το νεαρό σε έναν προφήτη προς αναζήτηση απαντήσεων. Ο προφήτης αντιλαμβάνεται την εκλεκτή φύση και τις πνευματικές δυνάμεις του νεαρού, καθώς και την άγνοια του για το πώς πρέπει αυτός να τις χρησιμοποιήσει.
Φοβούμενος τις συνέπειες του να αντιληφθεί ο ανέτοιμος νέος τις δυνάμεις του και να τις επιστρατεύσει στο θέλημα του Σατανά, αποφεύγει να δώσει απαντήσεις στις απορίες του. Μετά από μεγάλη πίεση και απειλές του νεαρού, προβλέπει τη βέβαιη καταδίκη της ψυχής του στην Κόλαση, όπως αυτή περιγράφεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη: («Αλλά για τους δειλούς και άπιστους και βδελυρούς και φονιάδες και πόρνους και μάγους και ειδωλολάτρες και για όλους τους ψεύτες, το μέρος τους θα είναι μέσα στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι […], 21:8).
Το σύμβολο που συνοδεύει τους στίχους είναι το φεγγάρι, σύμβολο το οποίο έχει συνδεθεί κατά καιρούς τόσο με τη σοφία όσο και με την παράνοια. Η αγγλική λέξη “lunatic” («τρελός») έχει τις ρίζες της στη λατινική λέξη “luna” («σελήνη»). Η ινδοευρωπαϊκή ρίζα για τις λέξεις “moon” («σελήνη») και “mind” («νους») ήταν η λέξη “manas”, “mana” ή “men”, η οποία αναφερόταν στο «σοφό αίμα» της «Μεγάλης Μητέρας», το οποίο έφεραν «σεληνιασμένες» γυναίκες, γυναίκες επί των οποίων κυριαρχούσε η επιρροή της σελήνης.
Ο τρόπος που η σελήνη επηρεάζει τα έμβια όντα αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον και αναπτυσσόμενο ερευνητικό πεδίο. Το σύμβολο που συνοδεύει τους στίχους του κομματιού στο ένθετο του άλμπουμ θυμίζει έντονα το «ερυθρό σαν αίμα» φεγγάρι της Αποκάλυψης του Ιωάννη, όπως αυτό απεικονίζεται σε ξυλογραφία ενός από τους σπουδαιότερους εκφραστές της Αναγέννησης στη Γερμανία, του Albrecht Durer (1471 – 1528). Αυτό το σύμβολο έχει τις ρίζες του στο καστανοκόκκινο χρώμα που αποκτά η σελήνη κατά την ολική έκλειψή της.
THE EVIL THAT MEN DO
Ο τίτλος του κομματιού είναι απόσπασμα της φράσης του Σαίξπηρ από το έργο του “Julius Caesar” («Ιούλιος Καίσαρ») την οποία έχει χρησιμοποιήσει ο Dickinson σαν εισαγωγή στο τραγούδι κατά τη ζωντανή του εκτέλεση, κάτι που αποτυπώθηκε και στο “Rock In Rio”. Αποτέλεσε το δεύτερο single του άλμπουμ. Σύμφωνα με τον Dickinson, σε αυτό το σημείο, ο Σατανάς, προσπαθώντας να κερδίσει τον Έβδομο Υιό, εμφανίζεται με τη μορφή νεαράς παρθένας σε αυτόν.
Εκείνος την ερωτεύεται και οι δυό τους έρχονται σε ερωτική επαφή. Η συνεύρεσή τους είναι το καταλυτικό γεγονός το οποίο διαλύει το πέπλο της αθωότητάς του νεαρού και οξύνει την αντίληψη του, επιφέροντας τη συνειδητοποίηση των δυνάμεών του. Αυτό συμβολίζεται με τη σφαγή του Έβδομου Αμνού, η οποία αποτελεί τη διάλυση της αθωότητάς του Έβδομου Υιού. Το συνεπαγόμενο άνοιγμα του «Βιβλίου της Ζωής» είναι η συνειδητοποίηση των δυνάμεων του από τον ίδιο, η αυγή της αυτοσυνείδησής του.
Ο Έβδομος Υιός, αντικρίζει τον μακρύ και δύσκολο δρόμο που τον περιμένει λόγω της φύσης του. Συνειδητοποιώντας την μοναχικότητα που του επιβάλλει η φύση του και η αποστολή του, αποφασίζει να θυσιάσει το θέλημά του, αφήνοντας την αγαπημένη του με τη διαβεβαίωση ότι θα προσεύχεται για την ψυχή της αλλά και με την ελπίδα ότι θα ξαναγυρίσει. Στο ένθετο, τους στίχους του τραγουδιού συνοδεύει το σύμβολο “Pelican in her piety” («Πελεκάνος εν τη ευσέβεια αυτού»).
Κατά το Μεσαίωνα, επικρατούσε η αντίληψη πως όταν ο πελεκάνος δεν έβρισκε τροφή για να ταΐσει τους νεοσσούς του έσκιζε το «στήθος» του με το ράμφος του για να πιουν το αίμα του, μια πεποίθηση που είχε επικρατήσει επειδή ο πελεκάνος αποθηκεύει την τροφή του σε ένα θύλακο από τον οποίο αργότερα τη βγάζει με το ράμφος του για να ταΐσει τους νεοσσούς. Συμβολίζει την αυτοθυσία για το κοινό καλό. Ο πελεκάνος που σκίζει το στήθος του εμφανίζεται και στο ελληνικό έργο «Φυσιολόγος» (3ος – 4ος αιώνας Κ.Χ.) το οποίο ανήκει μάλλον σε συγγραφέα της Αλεξάνδρειας.
Αυτό αποτελεί μια συλλογή από ηθοπλαστικές ιστορίες με πρωταγωνιστές ζώα στα οποία αποδίδονται ανθρωπομορφικές ιδιότητες. Υπήρξε ευρέως διαδεδομένο σύγγραμμα κατά τη περίοδο του Μεσαίωνα, έχοντας μεταφραστεί στα λατινικά και άλλες γλώσσες, ενώ ενέπνευσε τη δημιουργία πολλών μεταγενέστερων ιστοριών τέτοιου είδους, μερικές από τις οποίες προστέθηκαν στο αρχικό έργο. Ο συγγραφέας του είναι άγνωστος, ενώ αποδόθηκε ψευδώς σε διάφορους συγγραφείς της Καθολικής και Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας.
Σε αυτό το έργο, ο πελεκάνος εμφανίζεται σαν το πτηνό εκείνο που αγαπά τα παιδιά του πιο πολύ από όλα τα άλλα είδη. Ωστόσο, όταν οι νεοσσοί του μεγαλώνουν και αρχίζουν να τσιμπούν τη μητέρα τους, εκείνη εκνευρίζεται, αντεπιτίθεται και τους σκοτώνει. Μετά από τρεις ημέρες η μητέρα, υποφέροντας από τύψεις, σκίζει το στήθος της και περιλούζει τα μικρά της με το αίμα της ανασταίνοντάς τα. Η έκδοση του έργου που αποδίδεται στον Επίσκοπο Κωνστάντιας Επιφάνιο (3ο – 4ο αιώνα Κ.Χ.) διαφοροποιείται, αποδίδοντας τον θάνατο των νεοσσών στο φίδι και την ανάστασή τους στον θρηνόντα πατέρα: «… ο πελεκάνος είναι το πιο φιλότεκνο πτηνό.
Η θηλύκια κάθεται στη φωλιά φυλάσσοντας τα παιδιά της και προσέχoντάς τα, αγκαλιάζοντας τα και πληγώνοντάς τα με τα φιλιά της. Το φίδι σκαλίζει τις πληγές των πλευρών τους και πεθαίνουν. Μετά από τρεις ημέρες, έχοντας επιστρέψει ο αρσενικός πελεκάνος και βρίσκοντας αυτά νεκρά θρηνεί πολύ. Πληγωμένος από το πόνο, πληγώνει την ίδια του τη πλευρά και τη γεμίζει τρύπες και κυλάει αίμα που στάζει πάνω στις πληγές των νεκρών νεοσσών και έτσι ανασταίνονται.» (Κεφάλαιο Η, Φυσιολόγος).
Η κατανόηση της πραγματικότητας και η συνειδητοποίηση της φύσης του ατόμου μέσα από την επαφή με το τον «απαγορευμένο καρπό» (όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συνουσία με την κόρη του Σατανά) συναντάται και στη Γένεση της Παλαιάς Διαθήκης, όπου οι πρωτόπλαστοι αποκτούν τη γνώση του καλού και του κακού και συναισθάνονται τη γύμνια τους μετά τη βρώση αυτού. Η φράση “the razor’s edge”, η οποία συναντάται στους στίχους, έχει τις ρίζες της στον Όμηρο («Επί ξύρου ίσταται ακμής», Ηλιάδα Κ 173).
THE PROPHECY
Ο Έβδομος Υιός έχει διαλέξει πλευρά. Το καλό έχει νικήσει και ο συνειδητοποιημένος νεαρός χρησιμοποιεί την εξουσία επί των δυνάμεών του προς όφελος του. Ο Εωσφόρος, με κίνητρα εκδίκησης ή ίσως με την ελπίδα μεταστροφής του νεαρού, σχεδιάζει μια καταστροφή επί του χωριού του νεαρού.
Ο Έβδομος Υιός, προσπαθώντας να προστατέψει τους ανθρώπους, προφητεύει την επικείμενη καταστροφή και τους προειδοποιεί. Ο νεαρός νιώθει βαθύ το αίσθημα της αδικίας γιατί ενώ χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του, τις οποίες ο ίδιος θεωρεί κατάρα, για χάρη του συνόλου, αυτό τον αγνοεί. Το σχέδιο του Εωσφόρου έχει μπει σε εφαρμογή.
Το ολοκαύτωμα έρχεται, το χωριό καταστρέφεται και οι επιζώντες στρέφονται εναντίων του Έβδομου Υιού, κατηγορώντας τον ότι οι προφητείες του προκάλεσαν το κακό επιφέροντας κατάρα στο χωριό. Είναι μια εξέλιξη που συμφωνεί με τα λόγια του Ιησού κατά την Καινή Διαθήκη «Δεν υπάρχει προφήτης ατίμητος παρά μόνο στην πατρίδα του και στην οικία του» (Ματθαίος, 13:57), «Δεν υπάρχει προφήτης ατίμητος παρά μόνο στην πατρίδα του και στους συγγενείς του και στην οικία του» (Μάρκος, 6:4), «Αλήθεια σας λέω ότι κανείς
προφήτης δεν είναι δεκτός στην πατρίδα του.» (Λουκάς 4:24)
Το σύμβολο που συνοδεύει τους στίχους στο ένθετο είναι παραλλαγή του «Πτεροφόρου Δίσκου» της Αρχαίας Αιγύπτου, τον οποίο εμπνεύστηκαν πιθανότατα οι αρχαίοι Αιγύπτιοι από τη στεφάνη που φαινόταν γύρω από τον Ήλιο κατά τη διάρκεια μιας ολικής έκλειψης του. Αποτελούσε σύμβολο θεϊκής επίβλεψης, προστασίας ή βασιλείας.
THE CLAIRVOYANT
Σύμφωνα με τον ίδιο, την έμπνευση για τους στίχους άντλησε ο Harris από ένα άρθρο της εφημερίδας “The Sun” το οποίο αφορούσε το θάνατο ενός διάσημου «μέντιουμ», της Βρετανίδας Doris Stokes (1920 – 1987). Οι στίχοι αυτού του κομματιού αποτέλεσαν τη σπίθα η οποία έδωσε στον Harris την ιδέα για ένα άλμπουμ οι στίχοι των κομματιών του οποίου θα αποτελούσαν μια ενιαία ιστορία.
Η φράση “There’s a time to live and a time to die” έχει τις ρίζες της στο εξής απόσπασμα της αγγλόφωνης έκδοσης της Παλαιάς Διαθήκης: “To every [thing there is] a season, and a time to every purpose under the heaven: A time to be born, and a time to die; a time to plant, and a time to pluck up [that which is] planted˙” («Για κάθε [πράγμα υπάρχει] μια εποχή, και ένας καιρός για κάθε σκοπό κάτω από τους ουρανούς: Ένας καιρός για να γεννιέσαι, και ένας καιρός για να πεθαίνεις˙ ένας καιρός για να φυτεύεις, και ένας καιρός για να ξεριζώνεις [αυτό που έχει] φυτευτεί˙») (Ecclesiastes 3:2).
Ο νεαρός περιγράφει τον εαυτό του ιδρωμένο και βασανιζόμενο από παραισθήσεις, μια κατάσταση που μας κάνει να υποθέσουμε ότι είτε υποφέρει από υψηλό πυρετό είτε έχει κάνει χρήση οπίου προσπαθώντας να ξεφύγει από τις σκέψεις που τον βασανίζουν. Η ανθρώπινη αχαριστία και το μάταιο της αυτοθυσίας του τον έχουν κλονίσει. Ο τρόμος έχει ριζώσει στο νου του και δοκιμάζει την πίστη του στον έλεγχο των δυνάμεών του. Φοβάται ότι έχουν αρχίσει να σπάνε τα νήματα που τον συνδέουν με την πραγματικότητα.
Ο νεαρός έχει αρχίσει να θεωρεί το θάνατο λύτρωση και προετοιμάζει τον εαυτό το να συναντήσει «το δημιουργό». Κάτω από τους στίχους, στο ένθετο, απεικονίζεται το σύμβολο των τριών όφεων μέσα σε ένα δισκοπότηρο. Είναι ένα χριστιανικό σύμβολο που πηγάζει από το θρύλο κατά τον οποίο η πίστη του Αγίου Ιωάννη δοκιμάστηκε από τον Αυτοκράτορα Δομιτιανό (51 – 96 Κ.Χ.) που του έδωσε να πιει από ένα δισκοπότηρο με δηλητήριο, το οποίο μετουσιώθηκε σχηματίζοντας τρία φίδια μόλις ο Άγιος Ιωάννης πήγε να το πιει.
Συμβολίζει τη δοκιμασία της πίστης. Η live εκτέλεσή του στο Donington Festival στις 20 Αυγούστου του 1988 αποτέλεσε το τρίτο single του δίσκου. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Riggs εμπνεύστηκε τον Eddie του εξώφυλλου του single από τον Ρωμαϊκό θεό Janus (Ιανός) (από το όνομα του οποίου πήρε το όνομά του ο μήνας Ιανουάριος, που ήταν ιερός για αυτόν). Αυτή η θεότητα απεικονιζόταν με άλλοτε δύο και άλλοτε τρία πρόσωπα πάνω στο ίδιο κεφάλι. Αυτή η απεικόνιση συμβόλιζε το ότι όταν ο Janus κοίταζε κάποιον, συγχρόνως κοίταζε και το παρελθόν και το μέλλον του, κάτι που προφανώς παραπέμπει στις ικανότητες ενός προφήτη και στους στίχους του κομματιού.
ONLY THE GOOD DIE YOUNG
Ο τίτλος του κομματιού αποτελεί αγγλική έκφραση η οποία έχει τις ρίζες τις στην λατινική έκφραση: “Quem di diligunt, adolescens moritur” («Αυτόν που οι θεοί αγαπούν, πεθαίνει νέος»). Η φράση “Walking on water” αποτελεί μια αναφορά στη Καινή Διαθήκη, όπου ο Χριστός εμφανίζεται να βαδίζει πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας για να φτάσει στη βάρκα των μαθητών του (Ματθαίος 14:22-23, Μάρκος 6:45-52, Ιωάννης 6:15-21).
Το ερυθρό φεγγάρι (σαν αίμα) και ο μαύρος ήλιος (σαν πένθιμο ρούχο) είναι εικόνες που συναντώνται τόσο στην Παλαιά Διαθήκη (Προφήτες, Ιωήλ, 3:4) όσο και στη Καινή Διαθήκη (Αποκάλυψη 6:12). Ο νεαρός, σε μια έκρηξη οργής πριν την αυτοχειρία, φτύνει την υποκρισία των ανθρώπων και προβλέπει την επερχόμενη ημέρα της κρίσης.
Φαίνεται, ωστόσο, να ελπίζει στη μετεμψύχωσή του. Η πικρή περιφρόνηση των πάντων είναι η τελευταία γεύση της ζωής που λοιδορώντας εγκαταλείπει, έχοντας, ως αυτόχειρας, υλοποιήσει την πρόβλεψη του Σατανά στο “Moonchild” και του προφήτη στο “Can I Play With Madness”, ότι θα καταλήξει στην «αιώνια νύχτα», σε «λίμνη φωτιάς», στη Κόλαση.
Το σύμβολο που συνοδεύει τους στίχους στο ένθετο του άλμπουμ έχει αλχημικές ρίζες. Ανάμεσα στα στοιχεία που γοήτευαν τους Αλχημιστές περισσότερο, εκτός από το χρυσό, το ασήμι, τον υδράργυρο και το αρσενικό, ήταν το θείο και το φώσφορο. Το θείο στην Αλχημεία απεικονίζεται με ένα σύμβολο που αποτελούνταν από το ορθό ισοσκελές τρίγωνο (που συμβολίζει τη φωτιά) και ένα σταυρό με ένα νότιο βέλος προσαρτημένο στην κάθετη γραμμή (που συμβολίζει την αποτέφρωση).
Το θείο, για τους Αλχημιστές, ήταν συνδεδεμένο με την Κόλαση και τον Κάτω Κόσμο, εξ’ ου και το νότιο βέλος. Η οριζόντια γραμμή προστέθηκε για να σχηματιστεί το σημείο του σταυρού, το οποίο οι Αλχημιστές προσπαθούσαν να ενσωματώσουν σε πολλά σύμβολά τους.
Από το ηλεκτρονικό βιβλίο “Τα μυστική της Σιδηράς Παρθένου”
Γεώργιος Ηλ. Ματσαγγούρας