Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Στο βιβλίο του Fear and Loahing in Las Vegas (1971), ο Hunter S. Thompson είχε γράψει μια σύντομη φράση για την ζωή: «Αγόρασε το εισιτήριο, κάνε τη βόλτα». Ο Lemmy σίγουρα αγόρασε το εισιτήριο και σίγουρα έκανε την βόλτα με όσα αυτή συνεπάγεται. Με χαρές και λύπες, με πόνο και γέλιο. Ήταν όμως μια βόλτα στον κόσμο του rock ’n’roll. Μια άγρια βόλτα που τον ανέδειξε σε μια πολύ σημαντική μορφή για πάρα πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Πιστεύω ότι αυτός είναι η κατ’ εξοχήν φιγούρα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας, εντελώς αόριστα, όταν μιλάμε για rock ’n’ roll για, επειδή ενώνει τα όνειρα των εφήβων των 50s με τα 80s κι ακόμα πιο πέρα. Σαν τον αλητάκο, που τριγυρνάει με πονηριά για να βρει χρήματα στο τσάμπα, κάνει φιγούρα στα κορίτσια και πίνει ότι βρει.
Νομίζω πως μόλις περιέγραψα την εφηβεία του, μέχρι που βρήκε τον δρόμο του…
Ήταν όμως δουλευταράς στην μουσική ο Lemmy. Μέγας πλακατζής, με πολλά ανέκδοτα διαθέσιμα οποιαδήποτε στιγμή για να ευθυμήσει η παρέα, μανιακός παίκτης του κουλοχέρη, τζέντλεμαν με τις Κυρίες, συλλέκτης ναζιστικών παρασήμων χωρίς να είναι φασίστας (δήλωνε αναρχικός ή ελευθεριακός),ενώ ήταν φανατικός λάτρης του Τζακ Ντάνιελς με κόκα κόλα, αλλά και της αμφεταμίνης.
Και του ποδόγυρου φυσικά…
Η ΒΟΛΤΑ ΑΡΧΙΖΕΙ
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τέλειωσε επισήμως στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945 και τέσσερεις μήνες αργότερα, τα Χριστούγεννα, ο Ian Fraser Kilmister γεννήθηκε στο Burslem, μια μικρή πόλη, δίπλα στην Ουαλία, που το 1910 είχε ενωθεί με το Stoke-on-Trent.
Όταν ήταν τριών μηνών ο πατέρας του, ένας πρώην στρατιωτικός ιερέας και πιανίστας, χώρισε με την μητέρα του, και έτσι μάνα και παιδί μετακόμισαν δυτικά του Stoke, στο γειτονικό Newcastle-under-Lyme (καμία σχέση με το Newcastle των ανθρακωρύχων, που είναι 3 ώρες βορειότερα) όπου έμενε η γιαγιά του, μια πολύ τυχερή μικρή πόλη που στη διάρκεια του πολέμου είχε μείνει σχεδόν ανέπαφη από της γερμανικές βόμβες.