Ο Bruce Dickinson ανησυχεί ότι οι Iron Maiden προσπαθούν υπερβολικά να ευχαριστήσουν τους θαυμαστές τους αντί να πιέσουν τους εαυτούς του δημιουργικά.
Ο Bruce Dickinson εξήγησε γιατί αναρωτιέται μερικές φορές αν οι Iron Maiden πιέζουν αρκετά τους εαυτούς τους.
Ο 65χρονος τραγουδιστής αποκάλυψε ότι αντιμετωπίζει την επαναλαμβανόμενη ανησυχία ότι το συγκρότημα περιορίζει τη δημιουργικότητά του για να κρατήσει τους θαυμαστές ευχαριστημένους – και μίλησε επίσης για τη λύση του.
«Οι θαυμαστές των Iron Maiden είναι σε άλλο επίπεδο», είπε σε συνέντευξή του στο Big Issue.
«Και είναι κάτι που κρατάει μία ζωή. Εγώ δεν υποστηρίζω κάποια ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά κοιτάζω με έκπληξη τον τρόπο που αντιδρούν οι οπαδοί», συνέχισε.
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει λέξη για το επίπεδο δέσμευσης και αφοσίωσης που έχουν οι άνθρωποι σε μία ποδοσφαιρική ομάδα. Και οι άνθρωποι έχουν το ίδιο επίπεδο αφοσίωσης στους Iron Maiden», ανέφερε.
Ο Bruce Dickinson περιέγραψε επίσης τα ανάμεικτα συναισθήματα που του προκαλούν οι αντιδράσεις των θαυμαστών των Iron Maiden.
«Ένα κομμάτι μου λέει: “Ουάου, αυτό είναι εκπληκτικό”. Το καλλιτεχνικό κομμάτι μου ανησυχεί μήπως δεν προκαλούμε τους εαυτούς μας καλλιτεχνικά, επειδή έχουμε αυτό το αφοσιωμένο κοινό και είναι ευχαριστημένοι έτσι όπως είμαστε», εξήγησε.
«Ένας λόγος που κάνω σόλο δίσκους είναι να ξεπεράσω τα όρια του τι μπορώ να κάνω συναισθηματικά και να βγω από τα συνηθισμένα. Τα όρια (με τους Iron Maiden) είναι αρκετά ευρεία, αλλά υπάρχουν», σημείωσε.
Μιλώντας για την εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα του έως σήμερα, ο Bruce Dickinson δήλωσε ότι ο έφηβος εαυτός του δεν θα πίστευε όσα έχει καταφέρει και αποκάλυψε τι έχει μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτόν τώρα.
«Παρά τις πιθανότητες να γίνω τελείως ηλίθιος, έχω γίνει μόνο εν μέρει τελείως ηλίθιος», σχολίασε.
«Και κατά κάποιον τρόπο, νομίζω, κατάφερα να είμαι αρκετά χρήσιμος στη ζωή των ανθρώπων, είτε μέσω της μουσικής είτε μέσω άλλων πραγμάτων. Και αυτό έχει πραγματικά μεγάλη σημασία», συνέχισε.
Όταν ρωτήθηκε ποια μοναδική ημέρα της ζωής του θα ξαναζούσε, ο Bruce Dickinson επέλεξε τη συναυλία στο Σαράγεβο με την προσωπική του solo μπάντα ενώ η πόλη ήταν υπό πολιορκία κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία το 1994, όπως αποτυπώθηκε στο ντοκιμαντέρ «Scream for Me Sarajevo» το 2015.
«Η διαφορά που έκανε αυτή η συναυλία στη ζωή των ανθρώπων ήταν πέρα από οτιδήποτε θα μπορούσα ποτέ να ελπίσω να πετύχω», δήλωσε.
«Είχαν απομείνει με προμήθειες για φαγητό, νερό και πετρέλαιο για τρεις μόνο ημέρες… Οι άνθρωποι ζούσαν σε σπίτια που σχεδόν δεν υπήρχαν και είχαν κάψει τα τελευταία τους έπιπλα για καυσόξυλα», θυμήθηκε.
«Δεν αναφέραμε τον πόλεμο ούτε μία φορά. Δεν χρειάζονται κάποιον rock star να εμφανιστεί και να πει: “Ο πόλεμος είναι κακό πράγμα.” Το ζουν ήδη, φίλε», συνέχισε.
«Απλά παίξε τη μουσική σου. Ίσως απλά να ευχαριστήσει τους ανθρώπους – και αυτό είναι το πιο χρήσιμο πράγμα που μπορείς να κάνεις», είπε.