Τρίτη δισκογραφική δουλειά των Βρετανών, οι οποίοι από το ντεμπούτο τους συνεχίζουν το εξαιρετικό σερί, καταπλήττοντας με τις μοναδικές μουσικές τους και τις ιδιαίτερες – αποκλειστικά δικές τους – ατμόσφαιρες που δημιουργούν τους φίλους τους.
Το άλμπουμ είναι concept και αναφέρεται στην ιστορία της διάσημης για την σκληρότητά της Ουγγρικής καταγωγής Κόμισσας Bathory. Μία ιστορία, όπως ήθελαν να την παρουσιάσουν οι CRADLE OF FILTH, κάπου μεταξύ του αιμοσταγούς θρύλου που περικλείει την Κόμισσα και φυσικά του γοτθικού τρόπου αφήγησης των FILTH, λέγοντας ένα ακόμα τρομακτικό παραμύθι, χαμένο μέσα στις ομίχλες και τους τοίχους του κάστρου της Lady Bathory. Πρόκειται φυσικά για ένα αριστουργηματικό άλμπουμ, μία μοναδική στιγμή στην δισκογραφία των FILTH, η οποία βοήθησε στη γιγάντωση του θρύλου τους.
Πρέπει να αναφερθεί, ότι τον ρόλο της Κόμισσας στο αφηγηματικό μέρος του άλμπουμ, παίζει η ηθοποιός Ingrid Pitt, η οποία πρώτη φορά έπαιξε αυτόν τον ρόλο στην ταινία των cult παραγωγών της Hammer Horror, “Countess Dracula” του 1971.
Το άλμπουμ αποτελείται από δέκα τραγούδια, τρία εκ των οποίων ορχηστρικά, τα οποία λειτουργούν ως εισαγωγικά στο κομμάτι που τα ακολουθεί.
Thirteen Autumns And A Widow
Δεκατρία Φθινόπωρα και Μια Χήρα
Γεννημένη απρόκλητα σαν ράπισμα σε μια ευοίωνη βραδιά
Τα μάτια της πρόδιδαν ξόρκια του απόκοσμου φωτός του φεγγαριού
Με ένα ανήσυχο βλέμμα που κινούνταν για πάντα αθόρυβα πάνω από μακρινές θάλασσες.
Αιμορραγούσα, λευκή και νεκρή, η μητέρα της δόθηκε βορά
Σε πεινασμένους λύκους που τα στοιχειά οδήγησαν
Από απότομα βουνά που φαινομενικά γινόντουσαν ανήσυχα.
Από τα σπλάχνα του δάσους σύρθηκε μια μαύρη άμαξα
Συνοδευόμενη από αγκαθωτές αστραπές που σφύριζαν στην καταιγίδα
(Επιχρυσωμένη με οικόσημα γενιάς των Καρπαθίων)
Η οποία έφερνε σκλάβους στο σοδομιστή για το νεογέννητο
Την παραμονή που το παιδί της Κοντέσας γεννήθηκε παραμορφωμένο [1]
Μια τραγωδία που παρείσφρησε στο όνομα Bathory.
Η Ελίζαμπεθ βαφτίστηκε, και, αν και όχι χλωμότερη από ένα ρόδο,
Έγινε τόσο σκοτεινή σαν μια συλφίδα [2],
Τίποτε δεν ήταν πιο κρύο σε κατάσταση ηρεμίας.
Αλλά παρόλα αυτά, η ομορφιά της ύφαινε ιστούς
Γύρω από καρδίες που με ένα βλέμμα θα μνήστευε.
Εκείνη φοβόταν το φως.
Έτσι, όταν κύλησε σαν αμαρτωλή στη φαυλότητα
Υπό ένα αυστηρό, πουριτανικό καθεστώς
Θυσίασε…
Παρθένες καρφωμένες στον τοίχο στο σχήμα του Μανδραγόρα [3]
Αλλά αφού άγγελοι έγλειψαν με τα μαστίγιά τους τις φυλακισμένους, υποδουλωμένους
Τα όνειρα της δεν ήταν ποτέ τόσο μανιασμένα βάναυσα
(και κυριευμένα από τέτοιες απολαύσεις).
Γιατί κοράκια έδιναν φτερά στις βραδινές, ερωτικές της πτήσεις
Εμποδιζόμενη αφενός από τον κλήρο
να εκτελέσει βασανιστήρια
Και αφετέρου από την κλίκα των δαιμόνων μέσα της.
Η πορεία της την οδήγησε στο βουντού
Για να δει την ίδια της τη σκιά να λατρεύεται
Από τη μάζα, χωρίς ψεγάδι.
Αν και βαθιά μέσα της απεχθανόταν
Όχι τη σύναξη των μνηστήρων της
Αλλά το βλέμμα του Κυρίου της.
“Πρέπει να αποστρέψω τα μάτια μου από τους ύμνους
Γιατί η ματιά Του προκαλεί δόγματα στο δέρμα μου
Αυτός ξέρει ότι ονειρεύτηκα σαρκικές ιεροτελεστίες
Με Αυτόν απέθαντο για τρεις μακριές νύχτες”
Η Ελίζαμπεθ άκουσε
Δεν δόθηκαν κηρύγματα
Έσυρε τέτοια ενοχή στην πόρτα της
Έθαψε την ψυχή της με τέτοια πέτρα
Γιατί ορκιζόταν ότι ο Ιερέας αναστέναξε
Όταν Εκείνη γονάτισε για να εξαγνιστεί…
Εκείνη φοβόταν το φως.
Έτσι, όταν κύλησε
Σαν αμαρτωλή στη φαυλότητα
Υπό ένα αυστηρό, πουριτανικό καθεστώς
Θυσίασε…
Την κοσμιότητά της και την αγνότητά της
Σε αυτόν τον μεταμφιεσμένο λύκο
Που ορμούσε να στοιχειώσει
Το δωμάτιο εξομολόγησης Της
Η συγχώρεση θα ερχόταν
Όταν οι αμαρτίες Της θα ξεπλένονταν
Βαφτιζόμενη ξανά στα λευκά…
Ο καθρέφτης σχημάτισε στεφάνια από Μπελαντόνα [4]
Πάνω από τον τάφο της αθωότητάς Της
Το κρυφό πρόσωπό Της έφτυνε δολοφονίες
Από ψίθυρο μέχρι κραυγή.
Κάθε ύπνος έμοιαζε καταραμένος
Σε εδάφιο του Φάουστ [5]
Αλλά σε εκείνη την οργιαστική Κόλαση
Κανένας τρόμος δεν έμοιαζε χειρότερος
Από την καθρεφτισμένη αποκάλυψη
Ότι φίλησε το φαλλό του Διαβόλου
Με δική Της απόφαση…
Έτσι, με τα παράθυρα διάπλατα ανοιχτά στον έμμηνο ουρανό
Την παραμονή του θερινού ηλιοστασίου απέδρασε στα κρυφά από το κάστρο
Μια κόρη της καταιγίδας, καβάλα στον αγαπημένο Της εφιάλτη
Σε ανέμους χωρίς προσευχή
Στίγματα συνέχιζαν να κλαίνε ανάμεσα στα πόδια της
Μια ψυχρή αιματοχυσία που προκάλεσε νέα μίση
Έψαξε τη Μάγισσα
Διαμέσου χιονισμένων και υγρών δασών που οδηγούσαν στο λημέρι του σοδομιστή.
Εννέα διεστραμμένα πεπρωμένα έριξαν χοντροκομμένα ζάρια από κόκκαλα
Για το λαιμό της Ελίζαμπεθ
Κέρδισε η Καταδίκη και ενθάρρυνε το φεγγάρι
Να λάμψει μοναχικά
Διαμέσου των δέντρων, με ακτίνες
Για να διαμορφώσουν ένα μονοπάτι
Μακριά από τα αλυχτά καταραμένων νυμφών
Στην περιοχή του σοδομίτη
Για να φτάσει στο αιδοίο του δάσους
Όπου η μάγισσα την βοήθησε να εντρυφήσει
Σε ακόμα πιο σκοτεινά θέματα.
“Μεταξύ φίλτρων και μελισσών [6]
Μέσα στα λίπη κρεμασμένων ανδρών
Απόκοσμων αληθειών και κακότυχων γέρων
Η Ελίζαμπεθ ξανάρθε στη ζωή ”
Και κάτω από τις χαραγματιές της αυγής Εκείνη επέστρεψε
Σαν φλόγα πάνω σε ένα κρανίο
Με μια υπόσχεση να καίγεται.
Μυστικά αναπαράχθηκαν καθώς κάλπαζε
Μέσα στην ομίχλη και τους βάλτους που της έδειξαν
Τα τείχη του κάστρου Της όπου οι ανήσυχοι
Μετρούσαν μάυρα κοράκια. [7]
Εκείνη ξύπνησε από το παραμύθι στο πένθος
Οι καμπάνες της εκκλησίας την τραβούσαν μανιασμένα από τον ύπνο της
Πλήρωσε φόρο αίματος στον ιερέα, αυτοευνουχίστηκε και κρεμάστηκε
Σαν πορφυρή νυχτερίδα από το καμπαναριό.
Οι βιβλικοί φλυαρούσαν τα μάντρα τους [8]
Τα Hexes [9] πολλαπλασίασαν επί 666 τη συνδρομή τους
Αλλά η Ελίζαμπεθ γέλασε, δεκατρία Φθινόπωρα είχαν περάσει
Και Εκείνη ήταν πια χήρα από το Θεό και το θυμό του, τελικά…
Παραπομπές:
[1] Η Elizabeth είχε 5 παίδια, δύο εκ των οποίων πέθαναν στη γέννα και ένα εξ αυτών λέγεται ότι ήταν παραμορφωμένο.
[2] Συλφίδα: Νεράιδα της κελτικής μυθολογίας. Ήταν κάτασπρη, συνεπώς καθόλου dark.
[3] Μανδραγόρας: Τοξικό φυτό που χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική από αρχαιοτάτων χρόνων ως υπνωτικό, αναλγητικό και ηρεμιστικό. Έχει 5 φύλλα, σαν πλατανόφυλλο ή μαριχουάνα, σε σχήμα αστερία. Συνεπώς, η Elizabeth κάρφωνε παρθένες στον τοίχο σε αυτό το σχήμα.
[4] Μπελαντόνα: Δηλητηριώδες και τοξικό φυτό που χρησιμοποιείται και ως βότανο στη φαρμακευτική.
[5] Faust: Ο ήρωας του Γκαίτε που έκανε συμφωνία με το διάβολο να του χαρίσει την ψυχή του και σε αντάλλαγμα να λάβει απεριόριστη γνώση και επίγειες απολαύσεις.
[6] Μελίσσα: Είδος βοτάνου που μοιάζει με τη μέντα
[7] Carrion Crows: Είδος κατάμαυρων κορακιών. Είναι πανέξυπνα και τρέφονται κυρίως από πτώματα.
[8] Μάντρα: Σύνολο ήχων, συλλαβών, φωνημάτων και λέξεων που βοηθούν τον απαγγέλοντα να αποκτήσει ψυχολογικές και πνευματικές δυνάμεις.
[9] Hex: Ξόρκια που προκαλούν μέτρια ταλαιπωρία και πόνο στο θύμα.
Σχόλια
Στο Thirteen Autumns and a Widow περιγράφονται αρχικά η γέννηση της Elizabeth και τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Αναφέρεται η ευγενής καταγωγή της και η ευημερία της οικογένειάς της. Τονίζεται η υπερβολική ομορφιά και γοητεία της. Περιγράφεται το πώς άρχισε να αναπτύσσει τις σαδιστικές και ερωτικές ορμές της, καθώς μεγάλωσε σε αυστήρο και πουριτανικό περιβάλλον, ενώ έγινε και μάρτυρας φρικιαστικών περιστατικών με φυλακισμένους και δούλους.
Στην ηλικία των δεκατριών (εξού και τα δεκατρία φθινόπωρα) βιάστηκε από ιερέα (τον οποίο ευνούχισε και κρέμασε), κάτι που οδήγησε στο να αναπτύξει μίσος για την Εκκλησία και εν τέλει στην αποξένωσή της από αυτή και από το θεό, ενστερνιζόμενη το Διάβολο.
Εγκαταλείπει το κάστρο της και έρχεται σε επαφή με μια Μάγισσα και έναν Σοδομιστή και κατά τη διάρκεια αυτών των επαφών της εντρυφεί σε σκοτεινά θέματα, όπως η μαύρη μαγεία και η απόλαυση από ικανοποίηση σεξουαλικών διαστροφών. Έτσι, «επανέρχεται» στη ζωή (“Elizabeth came to life again”).
Στη συνέχεια επιστρέφει στο κάστρο της, ευνουχίζει και κρεμάει τον ιερέα-βιαστή της και ολοκληρώνεται η απόξένωσή της από τη θρησκεία (“Widow from God”).
Το πιθανότερο είναι ότι αυτά που περιγράφονται στο εν λόγω τραγούδι να είναι απλοί συμβολισμοί, ποιητική αδεία. Δηλαδή ο βιασμός της από τον ιερέα ή η πίπα στον Διάβολο είναι συμβολικές μεταφορές, που καταδεικνύουν τη σκληρότητα της Εκκλησίας και την απομάκρυνσή της από το Χριστιανισμό και τον ενστερνισμό της Αθειάς και/ή του Σατανισμού. Άλλωστε, η εποχή που έζησε ήταν το αποκορύφωμα του Μεσαίωνα, του σκοταδισμού, της Ιεράς Εξέτασης, κτλ.
Cruelty Brought Thee Orchids
Η Βαναυσότητα Σου Έφερε Ορχιδέες
Γεννημένη απρόκλητα σαν ράπισμα σε μια ευοίωνη βραδιά
Τα μάτια της πρόδιδαν ξόρκια του απόκοσμου φωτός του φεγγαριού
Με ένα ανήσυχο βλέμμα που κινούνταν για πάντα αθόρυβα πάνω από μακρινές θάλασσες.
Αιμορραγούσα, λευκή και νεκρή, η μητέρα της δόθηκε βορά
Σε πεινασμένους λύκους που τα στοιχειά οδήγησαν
Από απότομα βουνά που φαινομενικά γινόντουσαν ανήσυχα.
Από τα σπλάχνα του δάσους σύρθηκε μια μαύρη άμαξα
Συνοδευόμενη από αγκαθωτές αστραπές που σφύριζαν στην καταιγίδα
(Επιχρυσωμένη με οικόσημα γενιάς των Καρπαθίων)
Η οποία έφερνε σκλάβους στο σοδομιστή για το νεογέννητο
Την παραμονή που το παιδί της Κοντέσας γεννήθηκε παραμορφωμένο [1]
Μια τραγωδία που παρείσφρησε στο όνομα Bathory.
Η Ελίζαμπεθ βαφτίστηκε, και, αν και όχι χλωμότερη από ένα ρόδο,
Έγινε τόσο σκοτεινή σαν μια συλφίδα [2],
Τίποτε δεν ήταν πιο κρύο σε κατάσταση ηρεμίας.
Αλλά παρόλα αυτά, η ομορφιά της ύφαινε ιστούς
Γύρω από καρδίες που με ένα βλέμμα θα μνήστευε.
Εκείνη φοβόταν το φως.
Έτσι, όταν κύλησε σαν αμαρτωλή στη φαυλότητα
Υπό ένα αυστηρό, πουριτανικό καθεστώς
Θυσίασε…
Παρθένες καρφωμένες στον τοίχο στο σχήμα του Μανδραγόρα [3]
Αλλά αφού άγγελοι έγλειψαν με τα μαστίγιά τους τις φυλακισμένους, υποδουλωμένους
Τα όνειρα της δεν ήταν ποτέ τόσο μανιασμένα βάναυσα
(και κυριευμένα από τέτοιες απολαύσεις).
Γιατί κοράκια έδιναν φτερά στις βραδινές, ερωτικές της πτήσεις
Εμποδιζόμενη αφενός από τον κλήρο
να εκτελέσει βασανιστήρια
Και αφετέρου από την κλίκα των δαιμόνων μέσα της.
Η πορεία της την οδήγησε στο βουντού
Για να δει την ίδια της τη σκιά να λατρεύεται
Από τη μάζα, χωρίς ψεγάδι.
Αν και βαθιά μέσα της απεχθανόταν
Όχι τη σύναξη των μνηστήρων της
Αλλά το βλέμμα του Κυρίου της.
“Πρέπει να αποστρέψω τα μάτια μου από τους ύμνους
Γιατί η ματιά Του προκαλεί δόγματα στο δέρμα μου
Αυτός ξέρει ότι ονειρεύτηκα σαρκικές ιεροτελεστίες
Με Αυτόν απέθαντο για τρεις μακριές νύχτες”
Η Ελίζαμπεθ άκουσε
Δεν δόθηκαν κηρύγματα
Έσυρε τέτοια ενοχή στην πόρτα της
Έθαψε την ψυχή της με τέτοια πέτρα
Γιατί ορκιζόταν ότι ο Ιερέας αναστέναξε
Όταν Εκείνη γονάτισε για να εξαγνιστεί…
Εκείνη φοβόταν το φως.
Έτσι, όταν κύλησε
Σαν αμαρτωλή στη φαυλότητα
Υπό ένα αυστηρό, πουριτανικό καθεστώς
Θυσίασε…
Την κοσμιότητά της και την αγνότητά της
Σε αυτόν τον μεταμφιεσμένο λύκο
Που ορμούσε να στοιχειώσει
Το δωμάτιο εξομολόγησης Της
Η συγχώρεση θα ερχόταν
Όταν οι αμαρτίες Της θα ξεπλένονταν
Βαφτιζόμενη ξανά στα λευκά…
Ο καθρέφτης σχημάτισε στεφάνια από Μπελαντόνα [4]
Πάνω από τον τάφο της αθωότητάς Της
Το κρυφό πρόσωπό Της έφτυνε δολοφονίες
Από ψίθυρο μέχρι κραυγή.
Κάθε ύπνος έμοιαζε καταραμένος
Σε εδάφιο του Φάουστ [5]
Αλλά σε εκείνη την οργιαστική Κόλαση
Κανένας τρόμος δεν έμοιαζε χειρότερος
Από την καθρεφτισμένη αποκάλυψη
Ότι φίλησε το φαλλό του Διαβόλου
Με δική Της απόφαση…
Έτσι, με τα παράθυρα διάπλατα ανοιχτά στον έμμηνο ουρανό
Την παραμονή του θερινού ηλιοστασίου απέδρασε στα κρυφά από το κάστρο
Μια κόρη της καταιγίδας, καβάλα στον αγαπημένο Της εφιάλτη
Σε ανέμους χωρίς προσευχή
Στίγματα συνέχιζαν να κλαίνε ανάμεσα στα πόδια της
Μια ψυχρή αιματοχυσία που προκάλεσε νέα μίση
Έψαξε τη Μάγισσα
Διαμέσου χιονισμένων και υγρών δασών που οδηγούσαν στο λημέρι του σοδομιστή.
Εννέα διεστραμμένα πεπρωμένα έριξαν χοντροκομμένα ζάρια από κόκκαλα
Για το λαιμό της Ελίζαμπεθ
Κέρδισε η Καταδίκη και ενθάρρυνε το φεγγάρι
Να λάμψει μοναχικά
Διαμέσου των δέντρων, με ακτίνες
Για να διαμορφώσουν ένα μονοπάτι
Μακριά από τα αλυχτά καταραμένων νυμφών
Στην περιοχή του σοδομίτη
Για να φτάσει στο αιδοίο του δάσους
Όπου η μάγισσα την βοήθησε να εντρυφήσει
Σε ακόμα πιο σκοτεινά θέματα.
“Μεταξύ φίλτρων και μελισσών [6]
Μέσα στα λίπη κρεμασμένων ανδρών
Απόκοσμων αληθειών και κακότυχων γέρων
Η Ελίζαμπεθ ξανάρθε στη ζωή ”
Και κάτω από τις χαραγματιές της αυγής Εκείνη επέστρεψε
Σαν φλόγα πάνω σε ένα κρανίο
Με μια υπόσχεση να καίγεται.
Μυστικά αναπαράχθηκαν καθώς κάλπαζε
Μέσα στην ομίχλη και τους βάλτους που της έδειξαν
Τα τείχη του κάστρου Της όπου οι ανήσυχοι
Μετρούσαν μάυρα κοράκια. [7]
Εκείνη ξύπνησε από το παραμύθι στο πένθος
Οι καμπάνες της εκκλησίας την τραβούσαν μανιασμένα από τον ύπνο της
Πλήρωσε φόρο αίματος στον ιερέα, αυτοευνουχίστηκε και κρεμάστηκε
Σαν πορφυρή νυχτερίδα από το καμπαναριό.
Οι βιβλικοί φλυαρούσαν τα μάντρα τους [8]
Τα Hexes [9] πολλαπλασίασαν επί 666 τη συνδρομή τους
Αλλά η Ελίζαμπεθ γέλασε, δεκατρία Φθινόπωρα είχαν περάσει
Και Εκείνη ήταν πια χήρα από το Θεό και το θυμό του, τελικά…
[1] Η ορχιδέα είναι λουλούδι με έντονο φούξια/ροζ χρώμα. Συμβολίζει την τελειότητα και στη θρησκεία συμβολίζει το αίμα του Χριστού. Εδώ εννοεί ότι η κτηνωδία της έφερε ορχιδέες, δηλαδή αίμα, ωστέ να φτάσει στην τέλειοτητα. Ουσιαστικά, υπονοεί ότι το μπάνιο της στο αίμα νεκρών παρθένων θα της έφερνε την τελειότητα. Στο τέλος του κομματιού λέει ότι αυτές οι ορχιδέες φύτρωναν στα έγκατα της αβύσσου, δηλαδή στην Κόλαση, επιβεβαιώνοντας την αποτρόπαια χρήση τους. Εν τέλει, ο Διάβολος της έφερε την ομορφιά από την Κόλαση με αντάλλαγμα την ψυχή της.
[2] Ο σπόρος του εραστή είναι το πέος του, γιατί αυτός είναι ο σπόρος που γονιμοποιεί τη γυναίκα.
[3] Midnightmare: Λογοπαίγνιο από το Midnight και το Nightmare
Αρχικά, διαπιστώνουμε την οπτική της Ελίζαμπεθ, ότι δηλαδή όλα τα αποτρόπαια εγκλήματα επιτρέπονται, αρκεί να της φέρνουν απόλαυση. Περιγράφεται ως μία πανέμορφή και εντυπωσιακή γυναίκα, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Ήταν τόσο όμορφη που, αν και πεφταστέρι, η ομορφιά της υπερτερούσε σε λαμπρότητα ολόκληρους γαλαξίες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αποκτήσει ναρκισσιστικές τάσεις. Ωστόσο, όλες αυτές οι ορμές της την έκαναν κάτι διαφορετικό από ό,τι ήταν, για αυτό και ο Dani λέει “Her likeness”, εννοόντας ότι ό,τι έκανε δεν τα έκανε αυτή, αλλά κάποια σαν και αυτή, αυτή που είχε γίνει μετά το βιασμό της.
Τονίζεται, επίσης, η διαφορά στη συμπεριφορά της όταν βρισκόταν με κόσμο (“her presence sought applause”, δηλαδή την χειροκροτούσαν), σε αντίθεση με το τι έκανε στην προσωπική της ζωή, στους σκλάβους της (“despair to her slaves”, δηλαδή απόγνωση στους σκλάβους της.
Αναφέρεται ότι στείρωσε το βιαστή της ιερέα και στο πρόσωπο του ιερέα προσωποιείται η πίστη και η θρησκεία που ουσιαστικά αυτοί ήταν οι βιαστές της και αυτοί την οδήγησαν στο να τρελαθεί και να μετατραπεί σε τέρας. Λόγω αυτών, άλλωστε, πουλάει την ψυχή της για να αποκτήσει την αιώνια ομορφιά και να διατηρήσει ό,τι θα της ζητούσε ο χρόνος, δηλαδή τη γήρανση.
Περιγράφονται επίσης τα φριχτά εγκλήματα που διέπραξε πάνω στις παρθένες που φυλάκιζε.
Στο verse “Flat on her back…” περιγράφεται ο βιασμός της o οποίος, εν πολλοίς, χρησιμοποιείται από την ίδια ως άλλοθι και βαθύτερη αιτία για τις μετέπειτα πράξεις της.
Beneath The Howling Stars
Κάτω από τα Ουρλιαχτά των Άστρων
Το Καταχείμωνο διαψεύδει τις ιεροτελεστίες της Άνοιξης
Το ανατριχιαστικό του κρύο γδέρνει τη γη
Καθώς στοχαστικές ψυχές στο μηδέν τραγουδούν
Συμφορές που συμβαίνουν στην αναγέννηση [1]
Υπό τις ψυχρές ματιές του Μοχθηρού Άρη
Οι κοντά στην αυτοκτονία ορκίζονται στη ζωή τους
Και τα αγέννητα σφαδάζουν σε χλιαρούς ωκεανούς [2]
Γιατί κάτι διαβολικό ξεκινάει κατ' αυτόν τον τρόπο.
Κάτω από τα Ουρλιαχτά των Άστρων
Η Ελίζαμπεθ, το υπόδειγμα της ανηθικότητας
Βλέπει τον ήλιο που βασιλεύει να ανάβει φωτιές
Καθώς ο Όλεθρος και η Τυραννία, τα ντόπερμάν Της, κοιμούνται
Σαν μαγεμένοι εραστές στα πόδια Της.
Ένα χτύπημα από καμπάνάκια
Ξυπνάει τα κυνηγόσκυλα από την κόλαση και τα εξοργίζει
Από έλκηθρα που έσπευσαν μέσα από κοκκινισμένο χιόνι
Επισκέπτες που διακρίνονταν με δυσκολία από το περβάζι της σοφίτας
Ο μεγάλος, σκοτεινός καθρέφτης λέει στο πρόσωπο Της
Ότι θα τους τυφλώσει όλους
Ότι ουράνια σώματα θα έπεφταν σε δυσμένεια [3]
Για να αποκτήσουν ένα τέτοιο λαμπερό φέρετρο.
Γιατί η ομορφιά είναι πάντα βίαια…
Γιατί η ομορφιά είναι…
(Αφήστε το αλυσοδεμένο πεπρωμένο να ξεκινήσει…
Σαν καταδίκη από τους Θεούς που επιζητούν ανταμοιβή
Υποδουλωμένο στα καπρίτσια αυτής της αφέντρας)
Καθώς ο χορός συνεχιζόταν
Η διάθεση της Ελίζαμπεθ
Οξύνθηκε από τα κόλπα ενός γυάλινου φεγγαριού
Που μετατράπηκε σε λαμπερή, μάυρη ψυχρότητα
Για να κατασπαράξει
Την κοπελιά που ήταν θαμένη στον πύργο Της
Πλησιάζοντας προς το φόρεμά Της
Γέννησε το μεγαλύτερο πλήγμα της καταιγίδας
Όταν η βελόνα στράβωσε
Έβαλε τα σκυλιά Της να κατασπαράξουν τελείως τους καρπούς των χεριών αυτής της σκύλας
Επανήλθε εξαντλημένη σε μακαριότητα
Αυτή, που ξεκοιλιάζει [4]
Κατέβηκε στη χοροεσπερίδα
Με αίμα ζωγραφισμένο στα χείλη Της
Περνώντας σαν κομήτης τόσο λευκός
Σαν έκλειψη
Το βάλς ολοκληρώθηκε σταδιακά, σταμάτησε.
Στερημένη από κάθε ανάσα
Ακόμα και ο Θάνατος ήταν πολύ χλωμός για να συγκριθεί
Με την κηλίδα του μεγαλείου Της
Τόσο σπάνια και σπαρμένη
Πάνω στο συγκλονισμένο, μάζεμένο πλήθος
Εκεί…
Κάτω από τα Ουρλιαχτά των Άστρων
Χόρεψε τόσο μακάβρια
Οι άντρες μαγεύτηκαν από το βάδισμά της
Λες και αυτός ο άγγελος που κατέβηκε από το βάθρο
Είχε κερδίσει την απελευθέρωση από το πεπρωμένο
Κατεβαίνοντας σε σκοτεινότερες σφαίρες
Απολαμβάνοντας την κυριαρχία
Γιατί εκείνη δεν ήταν σαν τη Θεά
Στην οποία αλυχτούσαν οι λύκοι.
“Μολονότι ο φθόνος έριχνε βλέμματα σαν στιλέτα
Των παρθένων της αυλής,
Που ψυθίριζαν σε σέχτες
Για απατηλές καχυποψίες
Ότι η Ελίζαμπεθ είναι μαγεμένη
Κοιτάξτε, πως ακόμα και τώρα η πόρνη ρίχνει
Τα μάγια της επάνω στον Σκοτεινό Κόμη
Του οποίου τα κοκκινισμένα χείλη Της κρατούσαν δέσμιο”
Γλώσσα πάνω σε γλώσσα
Παρασυρμένη απρόσεχτα από κύματα
Για τις αρπυιες που συγκεντρώσαν
Τις καταραμένες τους ματιές
Ένα φωτοστέφανο από κοράκια ανακάτευε τα μαλλιά Της
Πολυέλαιοι για στέμμα
Για παγιδευμένα πάθη
“Ερωτικές φαντασιώσεις
Όταν τα μάτια τους συναντήθηκαν ερωτοχτυπημένα
Η τριβή τους έφτιαξε έναν δρόμο
Μέσα από μια θάλασσα προκαταρκτικών
Εραστές από το πρώτο δάγκωμα
Αυτή, μια Εύα σε πειρασμό να ξαπλώσει
Αναπνέωντας με δυσκολία
Σάρκα πιεσμένη στο λίκνισμα”
Αλλά οι ιδιοτροπίες και οι τιμές συγκρατήθηκαν
Εκείνη δραπέτευσε από τη γιορτή
Για να περιφερθεί στη χώρα των θαυμάτων
Τα τέρατα ήταν υπο έλεγχο στο Κάστρο
Υπό φεουδαρχικό δίλημμα [5]
Καλά κρυμμένη σε γούνες
Μέσα από εγκοπές να δει
Τον Σείριο να ουρλιάζει στη γη.
Σε αυτή τη βίαιη νύχτα
Ανίερη νύχτα [6]
Οι άνεμοι μαστίγωναν τα άκρα τους μεταξύ τους
Καθώς ο αιθέρας ξεσπούσε την παγερή του κακία
Εκείνη ευχήθηκε το φιλί του στα παγωμένα Της μέρη
Να διεγείρουν την παγωμένη της ώθηση
Από τις κρεβατοκάμαρες του κάστρου
Όπου τα ξημερώματα
Ο Διάβολος ποτέ δεν ήρθε κατά τύχη
Ένα μοναδικό φυλαχτό δεμένο στο εσωτερικό του μηρού Της
Έστελνε πάθη που έλαμπαν σαν πατήματα οπλών
Σε λιθόστρωτους δρόμους όπου τα ρεμάλια
Ασχολούνταν με έναν ξεροκέφαλο θεό.
Το Καταχείμωνο διαψεύδει τις ιεροτελεστίες της Άνοιξης
Το ανατριχιαστικό του κρύο γδέρνει τη γη
Καθώς στοχαστικές ψυχές στο μηδέν τραγουδούν
Συμφορές που συμβαίνουν με την αναγέννηση
Υπό τις ψυχρές ματιές του Μοχθηρού Άρη
Οι κοντά στην αυτοκτονία ορκίζονται στη ζωή τους
Και οι αγέννητοι σφαδάζουν σε χλιαρούς ωκεανούς
Γιατί κάτι διαβολικό ξεκινάει με αυτόν τον τρόπο.
Κάτω από τα Ουρλιαχτά των Άστρων
Χτυπώντας τις ράχες των άπορων
Δίπλα δίπλα με μια καμπουριαστή γριά
Η Ελίζαμπεθ τον πείραξε, θα τολμούσε Εκείνος μα προσπαθήσει να ευχαριστήσει
Τα φλεγόμενα γεννητικά όργανα μιας μιας τόσο ηλικιωμένης ;
Σε αυτό Αυτός προσποιήθηκε με μια απαίσια περιφρόνηση
Παίζοντας με το παιχνιδιάρικο και φονικό της βλέμμα
Αλλά η σκατόγρια απάντησε…
“Αυτό το κορίτσι που κατσαδιάζει
Σύντομα θα τιμωρηθεί από το χρόνο όπως εγώ”
Ο σύντροφός Της γέλασε με μια στήλη παγωμένης ανάσας
Γιατί η ομορφιά της Ελίζαμπεθ μπορούσε να υψώσει
Σημαία ανακωχής ανάμεσα στο φλεγόμενο παράδεισο
Και στους νεκρούς που πεθάναν νέοι
Παρόλα αυτά Εκείνη συνέχιζε να βράζει από θυμό
Αυτή η περήφανη Βασίλισσα του Χιονιού
Χολωμένη με την καταραμένη απάντηση
Και επειδή Εκείνος επέλεξε την επίθεση της αγάπης Της
Ξεκοίλιασε την καρακάξα για πλάκα.
Σύντομα, με πλήρες φεγγάρι, παντρεύτηκαν
Λυκάνθρωποι στο συζυγικό κρεβάτι
Πνιγμένοι στα αφροδισιακά
Για να χλευάσουν την δυναστική ένωση
Και να αποκτήσουν κι άλλους μανιακούς.
Η Ελίζαμπεθ
Με απόλυτη ελευθερία, όντας πιά Κόμισσα
Χωρίς έλεγχο και φθείροντας
Τον τίτλο Της σαν το αγαπημένο της φόρεμα
Καθώς ο άσωτος Κύριός Της
Που απολάμβανε τον πόλεμο
Επιτέθηκε θανατηφόρα στους άπιστους [7]
Τα κάρβουνά της, ήρεμα, βρυχήθηκαν.
[1] Woebetidings: Δεν υφίσταται αυτή η λέξη, την έχει δημιουργήσει ο Dani. Συντίθεται από το Woe (συμφορά, κατάρα) και το betiding (αρχαία λέξη για το συμβαίνει). Συνεπώς Woebetiding μεταφράζεται ως συμφορές που συμβαίνουν.
[2] Brine: Το brine μεταφράζεται ως αλατόνερο ή ωκεανός. Εν προκειμένω εννοεί το αμνιακό υγρό, μιας και μιλάει για αγέννητα.
[3] Fall from grace: Η έκφραση μεταφράζεται ως “πέφτω σε δυσμένεια”. Ωστόσο, εδώ έχει και κυριολεκτική σημασία, δηλαδή τα ουράνια σώματα θα έπεφταν από τον ουρανό για να αποκτήσουν φέρετρο.
[4] Evisceratrix: Δεν υφίσταται αυτή η λέξη, την έχει δημιουργήσε ο Dani. Προέρεχεται από τα συνθετικά Eviscarate (ξεκοιλιάζω) και την κατάληξη –rix, που ως κατάληξη κάνει το πρώτο συνθετικό θυληκό. Ουσιαστικά evisceratrix μεταφράζεται ως αυτή που ξεκοιλιάζει.
[5] Feudal dilemma: Εναλλακτικά και Böckenförde dilemma. Παράδοξο που υποστηρίζει ότι ένα κοσμικό, φιλελεύθερο κράτος βασίζει την κυριαρχία του σε προαπαιτούμενα και αξίες που δεν εγγυόνται τη διατήρησή του. Δηλαδή, ένα δημοκρατικό κράτος για να υπερασπιστεί τη δημοκρατικότητά του χρειάζεται νομικά μέσα και διατάγματα, τα οποία αντιτίθενται στην ιδέα ότι η εξουσία πηγάζει από τους πολίτες.
[6] Αναφορά στο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι “Silent night, Holy Night” (Άγια Νύχτα)
[7] Η Ουγγαρία εκείνο τον καιρό βρισκόταν σε πόλεμο με τους Ισλαμιστές (άρα άπιστους) Οθωμανούς
Στο Beneath the Howling Stars περιγράφεται ο γάμος της Elizabeth με τον Ferenc Nadasdy, έναν πολεμοχαρή (“Whose seasons savoured war”) Κόμη, δικοικητή του Ουγγρικού στρατού.
Αρχικά περιγράφεται η δυσοίωνη κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την Άνοιξη. Η Elizabeth αποφασίζει να κάνει έναν χορό, ένα πάρτι, με καλεσμένο όλο τον καλό τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια αυτού του χορού, σεληνιασμένη κυριολεκτικά, βάζει τα ντόπερμάν της να δολοφονήσουν ένα αθώο φυλακισμένο κορίτσι, επειδή όταν έντυνε την Elizabeth μια βελόνα της την τσίμπησε κατά λάθος. Επιστρέφει στη συνέχεια στο χορό και από το στίχο “With painted blood upon Her lips” συνάγουμε το τι συνέβη.
Πανέμορφη,αλλά συνάμα και τρομακτική, σαγηνεύει όλους τους άντρες και ειδικά τον Κόμη. Επίσης, προκαλεί βλέμματα φθόνου από όλες τις παρούσες γυναίκες, οι οποίες την κουτσομπολεύουν και διαδίδουν κακίες για το πώς κατάφερε να τυλίξει τον Μαύρο Κόμη. Αρχίζουν να ερωτοτροπούν στο κέντρο της σάλας μπροστά σε όλους (ο Dani εδώ δίνει ρεσιτάλ…).
Αποφασίζουν με τον Κόμη να αφήσουν το Κάστρο και να κάνουν βόλτα με την άμαξα για να συνεχίσουν κατ' ιδίαν να ερωτοτροπουν. Γυρνώντας στην πόλη, βλέπουν τους κακομοίρηδες υπηκόους τους, ώσπου η Elizabeth, για πλάκα, ρωτάει τον Κόμη αν θα μπορούσε να ικανοποιήσει σεξουαλικά μια γριά που συνάντησαν στο δρόμο. Ο Κόμης δυσανασχετεί και η γριά τους λέει ότι και η Elizabeth κάποια στιγμή θα γεράσει και θα γίνει σαν αυτή. Ο Κόμης γέλασε συνεχίζοντας την πλάκα, αλλά η Elizabeth έγινε έξω φρενών με την απάντηση της γριάς και με τη γοητεία της πείθει τον Κόμη να τη σκοτώσει και αυτός την ξεκοιλιάζει για πλάκα (He gutted the crone for sport…). Αντιλαμβάνονται και οι δύο ότι είναι το ίδιο διεστραμμένοι, γενημμένοι ο ένας για τον άλλον.
Σύντομα παντρεύονται και πηδιούνται συνεχώς για να αποκτήσουν απόγονους (further maniacs).
Πλέον, η Elizabeth είναι Κόμισσα και έχει απεριόριστη εξουσία και δύναμη, μιας και ο Κόμης εγκαταλείπει το Κάστρο για να πολεμήσει τους Οθωμανούς.
Desire In Violent Overture
Επιθυμία στο Ξεκίνημα της Βίας
Οι ευαίσθητες χορδές ένα μουσικό θέμα για σκελετωμένα δρεπάνια θεριστών
Παίζωντας αλλέγκρα [1] μουσική στους θαλάμους βασανιστηρίων
Διευθύνοντας πάνω σε ρόγχους που τα ‘σπάγανε σε κρεσέντο. [2]
Χωρις δέρμα θα ουρλιάξουν οι σκοτεινοί
Βραχνιασμένα τις συμφωνίες Της
Λιωμένοι από το θάνατο, καθώς το φεγγάρι
Που είχε εξυψώσει τα όνειρά Της
Και συνοφρυωνόταν με τα αέρινα βήματά Της προς τα κάτω
Προς τα εκεί που οι χυδαίοι περιπλανιόντουσαν
Κοροιδεύοντας αρρωστημένα τα τρυφερά θηράματά Της
Λάμποντας στο νυφικό Της
Πώς κοιμούνται οι αγνοί
Επιθυμία στο Ξεκίνημα της Βίας
Μια εκροή φαντασιακής τρέλας
Η Κόμισσα αντικρίστηκε σε σάβανο
Από κορίτσια στερημένα από μελλοντικούς όρκους [3]
Σύντομα θα παντρευόντουσαν στα άσπρα με το παγωμένο χώμα
Καιγόμενες σαν πυροσφραγίδες στην έκφραση του θεού
Μια λαχτάρα πήρε το χέρι Της στο Σεραφείμ Του, δεσμεύτηκαν.
Βαθιά, κόκκινα, τα μαστίγια σφύριξαν
Πάνω στις επιθυμίες των μνησίκακων
Καθώς Εκείνη μαγεμένη, ανέμελη, εκστασισμένη
Μαστίγωνε περισσότερα άσματα υπερβολών [4]
Πώς κλαίνε οι αγνοί
Επιθυμία στο Ξεκίνημα της Βίας
Σε ένα μυστικό, ημικυκλικό κελάρι με τσαλακωμένα τριαντάφυλλα
Λιμνάζον αίμα και σπασμένες κούκλες [5]
Ένα θέατρο σκιών είχε ζωντανέψει από το φώς ενός πυρσού
Με τους αντίλαλους των ουρλιαχτών των ζωών που Εκείνη είχε κλέψει
Σκοτώνοντας την ώρα της
Εκείνη χτυπούσε νεκρές τις ώρες
Υπό τον έλεγχό Της
Έτσι, σε εμμηνόπαυση
Το ρολόι με τα κομμένα μουνιά
Ξεκίνησε να χτυπάει [6]
“Δεκατρία κουδουνίσματα αρχαίων κομματιών
Εμφανίζω μπροστά με μοιρολόγια
Που καλύπτουν το κενό με ηχητικό πόνο
Για να καλύψει τις σεξουαλικές μου ορμές”
Φρίκες έρχονταν ουρλιάζοντας από τη Σκοτεινή Πλευρά
Στόματα χωρίς χείλη (ούρλιαζαν) μια φούγκα [6] με απόκρυφους λίβελους που στοίχειωναν
Βελούδο, οι φωνές τους Την έβαλαν να κοιμηθεί σε φέρετρο
Καλυμμένη και καθησυχασμένη
Καθώς έγκυοι ουρανοί έξω γεννούσαν κεραυνούς
Πώς κοιμούνται οι αγνοί
Επιθυμία στο Ξεκίνημα της Βίας
Όπως όταν ισχυροί άνεμοι
Εναρμονίζονται με τα μαστιγωμένα δέντρα
Η άγρια Της φύση οξύνθηκε
Ακόμα μια φορά θα διύθηνε τις εκκλήσεις
Αυτών που Εκείνη αγαπούσε να προξενεί πόνο.
Σαν να ήταν
Η πρώτη φορά κάθε βραδιά
Που Εκείνη χάρασσε τη σφραγίδα της
Στη σάρκα της ζωής.
[1] Αλεγκρέτο: Μουσικός όρος που σημαίνει έντονα, γρήγορα.
[2] Κρεσέντο: Μουσικός όρος που περιγράφει εκείνο το σημείο του κομματιού που αυξάνεται ο ρυθμός και η ένταση
[3] Vows: Εδώ εννοεί γαμήλιους όρκους
[4] Overkill: Διττή σημασία. Overkill είναι η υπερβολή, αλλά στην περίπτωση της Elizabeth έχει και κυριολεκτική σημασία, λόγω των πολλών kills που διέπραξε
[5] Dolls: Κούκλες εννοεί τις κοπέλες που σκότωνε η Elizabeth
[6] Όλο το verse είναι μια αλληγορία. Η Elizabeth σκότωνε για πλάκα και σκότωνε την ώρα της. Κάθε νεκρό κορίτσι που σκότωνε παρομοιάζεται με μία ώρα. Για την ακρίβεια κάθε πετσοκομμένο αιδοίο κοριτσιού σε εμμηνόπαυση συμβόλιζε μια ώρα και κάθε φορά που σκότωνε κάποιο κορίτσι, το ρολόι σήμαινε την ώρα.
[6]Φούγκα: Μουσικός όρος που περιγράφει ένα πολυφωνικό έργο, όπου πολλές φωνές δημιουργούν μία σύνθετη μελωδία
Όλοι οι στίχοι του τραγουδιού περιστρέφονται γύρω από τους φόνους και τα βασανιστήρια που διέπραττε η Elizabeth, δωσμένα με γλαφυρό τρόπο, παρομοιώσεις και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Η εγκληματική της δραστηριότητα σε όλη την έκταση των στίχων παρομοιάζεται με συμφωνία κλασσικής μουσικής, όπου τα κομμάτια, η ένταση, ο τόνος αλλάζουν από φόνο σε φόνο. Εκπληκτική και η παρομοίωση με το ρολόι. Σε αυτό το τραγούδι φαίνεται η απίστευτη ικανότητα του Dani να περιγράφει με εκπληκτικό, καλλιτεχνικό τρόπο φριχτές καταστάσεις.
The Twisted Nails Of Faith
Τα Διεστραμμένα Καρφιά της Πίστης [1]
“Καθρέφτη, καθρέφτη πάνω στον τοίχο
Δεν θα έπρεπε οι απολαύσεις του τάφου να είναι τα πάντα για μένα;
Γιατί αν είναι να δω την Επιθυμία σου να πραγματοποιείται
Δώσε μου τη Μαγεία της γλώσσας σου”
[Λόγια από την ταινία “Countess Dracula”. Η απαγγέλουσα είναι η Imgrid Pitt, η ηθοποιός που ενσάρκωσε την Elizabeth σε αυτή την ταινία.]
Τρία σεληνιακά ρολόγια πάγωσαν στη σκιά του έξι [2]
Καθώς ακόμα μια ψυχή πέρασε προς την άπληστη Στύγα [3]
Σφίγγοντας το κόσμημα-σταυρό τους
Νυχτερίδες πετάχτηκαν από σπηλιές σαν σε παράφωνο κύμα
Σημάδια εξαχρείωσης εντός της εκκλησίας
Μια βρωμερή, υγρή όαση προσκολλημένη ακόμα στην απάτη της αναγέννησης.
Μόνο σαν πέτρινος, κρύος βωμός
Το κάστρο και τα διαμερίσματά του
Η κυριαρχία του ανυψώθηκε σαν παραμύθι
Σαν χήρα στις χιονισμένες κορυφές
Εκεί όπου ξάπλωνε η Κόμισσα
Τα άκρα γουργούριζαν από το φόνο
Λουσμένη σε παρθένο λευκό και σαν τη νύχτα
Ζωντανή και νέα και ανικανοποίητη.
Μήπως ήταν το ουρλιαχτό ενός λύκου
Που έσπασε το ασημένιο νήμα των μαγεμένων σκέψεων;
Της ζωής Της σαν απλή αντανάκλαση
(Σαν του φεγγαριού που πέρασε από στενά παράθυρα)
Που άνοιξε σαν σκοτεινά βλέφαρα
Από τον αναστεναγμό των δέντρων που ο άνεμος έπεφτε επάνω τους
Σαν μια Σειρήνα που εξυφαίνει ένα τραγούδι
Με ζωηρό ρυθμό από χορωδίες που πνίγονται
Εκεί που οι εκδικητικοί νεκροί
Ανήκουν…
Στη Μάγισσα και στις σαρκικές Της τέχνες
Εκείνη σάρωσε από εβένινους πύργους την ώρα του Άρη
Κάτω από έναν υφασμένο με άστρα ουρανό πλεγμένο από ουλές
Για να λύσει μπλεγμένα ηνία που συγκρατούσαν τον καλπασμό, την απόγνωση
Πεταλωμένα με μελαγχολία, δραπέτευσε για να βρει καταφύγιο εκεί
Δεμένο στο Netherglades [4] όπου είδωλα από όνυχα κοιτούσαν επίμονα.
Ήταν το Φιλί της ομίχλης
Που εποίκισε τον αέρα με τη δύναμη του αψεντίου; [5]
Χαμένες ψυχές που εκλιπαρούν για αναγέννηση
Από Θεούς πάνω στους ξύλινους θρόνους τους
Που οι επιτάφιες επιγραφές τους έλεγαν ότι θα ανέλθουν ξανά για να κερδίσουν
Άφεση από την απόγνωση διαμέσου ενός ολοκαυτώματος αμαρτίας.
Σε μια γλώσσα που έφτανε βαθιά σε προσβλητικά ορθά [6]
Πάνω από σύμβολα και σφραγίδες που οι μάγισσες προσεύχονταν
Μέχρι θανάτου, για να σχίσουν το λεπτό πέπλο
Ώστε οι Αρχαίοι να μπορούν να ανέλθουν ξανά.
Καθώς οι σκιές μεγεθύνονταν
Η Κόμισσα κύλησε
Στο να αυνανίζεται με το στιλέτο Της
Ενώ η Μάγισσα έλεγε ασυνάρτητα ξόρκια
Χύνοντας σε μαραμένα ρόδα σε όλη τη διαδρομή προς την Κόλαση
Ενώ το ρίγος από την επίπληξη της ξαφνικής βροντής
Ανήγγειλε δυο πιεσμένους κόσμους
Ξεχειλίζοντας με μαρτύρια, κάτι κατέφτασε
Με τη βρώμα τάφων νεκροφίλων
Σε αυτούς τους κρυφούς
Που μαζεύτηκαν βλέποντας φευγαλέα τον τρόμο
Που οι βρυχηθμοί δαιμόνων που ζευγάρωναν έτειναν…
Λαμπερότατος
Με μενταγιόν
(Περιγεννητικά τρόπαια που σχίστηκαν από μήτρες αποαγιοποιημένων καλογριών)
Ένας δαίμονας, φτερωτός, στολισμένος
Με βρωμιές, περιφέρθηκε στον κύκλο τους ψάχνοντας δίοδο για να μπει
Μια παγωμένη γλώσσα πάνω στον αιδοίο Της
Όπου ρουμπίνια λέρωναν τα αλαβάστρινα μπούτια Της
Λάμποντας σαν συμβόλαιο στο τσαντάκι μιας πόρνης
Που λαμβάνει αποκλειστικά κοινωνία από το σώμα του Χριστού
“Αν αίμα είναι αυτό που λαχταράς, απαίσιο κτήνος
Θα αποδώσω αυτή τη μάγισσα σε σένα
Αν εσύ θα τραβήξεις το πέπλο για Μένα
Πάνω από τις επιμηκυμένες από το χρόνο πληγές της ηλικίας και της θλίψης”
Καθώς του Δαίμονα του τρέχαν τα σάλια με δύσοσμους όρκους
Και ξέσχισε το θήραμά του
Με νύχια που λαχταρούσαν να διεισδύσουν
Στην αηδία του αιώνιου βιασμού
Η Μάγισσα ούρλιαζε στο γράπωμά Του
Και έφτυσε μια τελευταία κατάρα για να στηλιτεύσει
Την Κόμισσα με την υπόσχεση
Ότι τον άντρα Της στον πόλεμο θα τον σφάζαν βίαια.
Και Εκείνη θα σάπιζε.
Μόνη.
Τρελαμμένη.
Στα διεστραμμένα καρφιά της πίστης.
[1] The Τwisted Νails of Faith: Εδώ ο Dani παίζει με τις λέξεις και χρησιμοποιεί επίτηδες δυο λέξεις με διττές σημασίες. Το Twisted μεταφράζεται ως διεστραμμένος (μεταφορικά), αλλά και στρεβλωμένος (κυριολεκτικά). Επίσης, nails είναι και τα νύχια αλλά και τα καρφιά. Οπότε έχουμε τέσσερις δυνατές μεταφράσεις. Δηλαδή η Elizabeth μπορεί σάπιζε στα Στραβά Καρφιά της Πίστης ή στα Διεστραμμένα Νύχια της Πίστης. Στην πρώτη περίπτωση σταυρώνεται από την Πίστη (όπως ο Χριστός), στη δεύτερη η πίστη προσωποποιείται σε κάτι κακάσχημο, με μεγάλα στραβωμένα νύχια που γραπώνουν την Elizabeth. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την εικόνα που είχε ο Dani στο μυαλό του.
[2] Τρία ρολόγια δείχναν 6 η ώρα. 666.
[3] Styx (Στύγα): Αρχαία θεότητα, απεχθής και φρικαλέα. Επίσης, ένας από τους μεγαλύτερους ποταμούς του Κάτω Κόσμου. Εδώ εννοεί ότι ακόμα μια κοπέλα έπεσε στην αγκαλιά της Στύγας, δηλαδή την κατακρεούργησε η Elizabeth
[4] Netherglades: Βαλτώδης περιοχή στο σύμπαν του βιβλίου Discworld
[5] Αψέντι: Αλκοολούχο ποτό πράσινου χρώματος που παράγεται από φυτά, εθιστικό και με ψυχοδραστικές ουσίες.
[6] Ορθό: Τμήμα του παχέος εντέρου πριν τον πρωκτό.
Στην αρχή του τραγουδιού η Ελίζαμπεθ παρουσιάζεται ως αδειασμένη μετά από όλες τις φρικαλεότητες που περιγράφονται στο Desire in Violent Overture. Παρόλα αυτά είναι πιο νέα, ανανωμένη και το ίδιο ανικανοποίητη. Καθώς αναπαύεται, κάτι την ξυπνάει (“Was it the cry of a wolf?”) και παράλληλα ξυπνάνε και οι φρικαλέες ορμές της. Αναζητά τη Μάγισσα (μια από τις συνενόχους της στα εγκλήματα) και ξεκινά μια μυστηριώδης τελετή, όπου η Elizabeth αυνανίζεται, η Μάγισσα λέει τα ξόρκια της και προσπαθούν να αναστήσουν νεκρούς, σχίζοντας το λεπτό πέπλο που καλύπτει τους νεκρούς (“to rend the slender veil that Ancient Ones might rise again”). Τότε εμφανίζεται ένας Δαίμονας. Τρομακτικός, λαμπερός, φτερωτός, άγριος, βρωμερός, αρχίζει να ερωτοτροπεί με την Elizabeth (δεν είναι σαφές αν υπάρχει η συγκατάθεσή της ή αν πρόκειται για βιασμό). Λέει στο δαίμονα ότι αν τραβήξει το πέπλο που προαναφέρθηκε, δηλαδή αν χαρίσει στην Elizabeth την αιώνια ζωή, εκείνη θα του προσφέρει τη Μάγισσα. Εκείνος δέχεται. Ο Δαίμονας αρχίζει να κατασπαράσσει τη Μάγισσα η οποία καθώς ξεψυχάει καταριέται την Elizabeth και της υπόσχεται ότι ο άντρας της θα σκοτωθεί στον πόλεμο και αυτή θα σαπίζει αιώνια και τρελαμένη στα Διεστραμμένα Καρφιά της Πίστης.
Bathory Aria
Η Άρια της Bathory
[I. Στο σκοτάδι σαν τον Usher] [1]
Σβησμένα κεριά αναστέναξαν
Καθώς ο Θάνατος έφυγε αποτυπώνοντας
Το έμβλημά του από ψυχρά δάκρυα στην Κόμισσα
Στο σκοτάδι σαν το δύσμοιρο (οίκο) των Usher
Ο Οίκος των Bathory σκεπασμένος
Κάτω από το σκοτεινό προσωπείο της θλίψης.
Αχ και να μπορούσα μόνο να κλάψω
Στο πένθος Της στο πλευρό Της
Θα Την έσφιγγα τόσο σφιχτά
Σαν τις παραλίες της Αφροδίτης που τις αγκαλιάζουν οι καταιγίδες
Πνιγμένη στις Κυθέρειες παλίρροιες [2]
Και θα τη φιλούσα
Γιατί μόνο από Αυτήν
Τα χείλη μου θα μπορούσαν να μάθουν
Μυστήρια σκιωδών οραμάτων
Εκεί που οι απολαύσεις έλαβαν σάρκα [3]
Και πόνο, ανελέητα
Έφτασε παγώνοντας η ανάσα
Της άγριας ζωής (Της) που εξασθένησε σε ψιθύρους.
Στο σκοτάδι. [4]
Εισπνέοντας το χλωμό, φθίνων σεληνόφως που σύρθηκε
Μέσα από την κρύπτη όπου ο Άντρας Της κοιμόταν τόσα γαλήνια
Στο σκοτάδι.
Εκπνέοντας το θρήνο του φόρου αίματος της μαύρης χηρείας της
Αιώνια νύχτα με φως από κεριά εισήλθε στην ψυχή Της
[II. Ένα Σμήνος από Κοράκια σε Φυγή] [5]
Τώρα γκρίζοι ουρανοί επιπλήττουν
Με εκδικητικότητα τη ζωή
Γναθικές και Σαπφικές [6]
Ανάγκες εκλιπαρούσαν για φυλοκτονία. [7]
Παραισθήσεις του Grandier [8] αποδοκίμασαν την εξέγερση
Του ξεχωριστού καταραμένου καθρέφτη, διαφωτίζοντας στις κρύπτες
Κυκλωμένη από σύμβολα μέσα στην αίρεση με τις αδερφές Της στην αμαρτία
Με την εγκατάλειψη του δήμιου προσέφερε κόσμους των πνευμάτων
Σε σκλαβωμένους Αρχαγγέλους
Που από το πρωι ως τη νύχτα πετούσαν
Ανήσυχοι στη γη, όπου βασανιστήρια θα ξετυλίγονταν…
Αλλά σύντομα,
Τα Ταρώ Της απέδειξαν
Ότι υβριδικές διαδόσεις εξαπλωμένες σαν όγκοι
Θα συσσωρεύονταν
Και θα κατέστρεφαν τα άστρα Της
Παρόλο που ήταν πληγωμένα
Σε καλύτερες πικρές αλήθειες
Κρύων λουτρών αίματος
Καθώς σώματα αναγεννήθηκαν
Σε άκαμπτες ορδές
Για να την στοιχειώσουν προερχόμενοι από τους
Επιβεβλημένους ρηχούς τους τάφους
Όταν οι λύκοι εκταφίασαν
Τις σκεπασμένες μήτρες τους
Όπου σκληρός παγετός είχε κοπιάσει για καιρό
Να ξεγυμνώσει τις πληγές τους
Στα βάθη της ψυχής Της αυτοί κυνήγησαν
Κρατώντας το δηλητήριό τους στα χέρια πέταξαν
Σαν σμήνος από κοράκια σε φύγη
Και ξέροντας ότι οι εκστάσεις τους
Θα θρυμμάτιζαν τα όνειρά Της
Άρπαξε μαυρισμένα βιβλία για να ανακουφιστεί από την αιώνια καταδίκη
Ολέθρια κρωξίματα από κανόνια πάνω σε συγκεντρωμένους εχθρούς
Ετσι το Helloween
Καθώς Εκείνη έλαβε
Σαν την Bellona [9] στη χοροεσπερίδα
Εκείνους τους εχθρούς
Σήκωσε με δυσκολία τις πεσμένες αδερφές
Τις βασανισμένες Της
Πλάκες στο πάτωμα λεκιασμένες με σταυρούς
Στην άμαξά Της και με λυμένα γκέμια δραπέτευσε
Αλλά Εκείνη ήξερε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει τη νύχτα
Αν και ο φόβος σκαρφάλωσε σαν κρανίο πάνω στο φεγγάρι
Σαν σμήνος από κοράκια σε φύγη
Γιατι κάθε μασκαρεμένη, διακοσμημένη ματιά ενείχε τρομακτικούς σκοπούς
Ο τρόμος πάγωνε τα ζωγραφισμένα μάτια σε ψυχρά βλέμματα
Και ακόμα και ο χορός Της
Στις απεικονίσεις των τεράστων καθρεφτών
Έδειχνε τα δεινά του μέλλοντός Της
Αν το πεπρωμένο γιόρταζε εκεί…
[IIΙ. Μάτια που γίναν μάρτυρες της Τρέλας]
Σε μια εποχή που σταυρώθηκε από τα καρφιά της πίστης
Όταν βρωμερά σκιάχτρα του Χριστού κατέστρεφαν τους τόπους
Μια απόμακρη Κόμισσα γέννησε ένα οψιδιανό φάντασμα
Προκαλώντας την άβυσσο ξέροντας καλά ότι Εκείνη ήταν καταραμένη
Η ζωή Της ψιθύριζε θλίψη σαν νεκρική πομπή
Διεστραμμένη και λαχταρώντας, εμμονική και μαγεμένη
Με αυτούς που υποκύπτουν στην αγριότητα
Θρυμματισμένοι κάτω από το βηματισμό του χορού Της
Ένας ανεμοστρόβιλος από φωτιά που σάρωσε τα βάτα
Των γλυκών ρόδων, οι συστάδες Της από μαύρα αγκάθια είχαν αρπάξει…
Εκείνη απαίτησε τον Παράδεισο και για πάντα να ανακαλύψει
Το ελιξίριο της Νεότητας από τους αγνούς
Καθώς οι λεσβιακές φαντασιώσεις Της
Συσσωρεύτηκαν σε ακραίο βαθμό
Κατά τη διάρκεια αμολημένων δεκαετιών
Και κατέληξαν στη μεταξένια θεραπεία του αίματος
Αλλά η βασιλεία Της τέλειωσε γοργά
Γιατί οι Σκοτεινοί Θεοί κοιμήθηκαν πολύ βαθιά
Ώστε να λάβουν υπόψη τις εκκλήσεις της
Όταν οι δεσμοφύλακές Της δέχθηκαν επιθέσεις
Με καταδίκες από έναν ιερέα
Που ψέλλιζε τελετουργικά
Μες τα μαύρα μεσάνυχτα
Για τις παρθένες που λέκιαζαν τα κουβαριασμένα σεντόνια
Και Εκείνη πήρε περήφανη στάση
Όταν τα εγκλήματά Της απλώθηκαν
Ξεδιάντροπα στα χείλη των χωρικών [10]
Αν και Εκείνη οσμίστηκε τις φωτιές
Που έγλειφαν ψηλότερα τα άκρα
Των βασανισμένων βρωμόμουνων των συνεργατών Της
Έτσι τελειώνει αυτός ο διεστραμμένος θρύλος
Και αν και γλύτωσε από τις δαγκωνίες της πυράς
Λόγω της ευγενούς καταγωγής της
Οι αμαρτίες της (εγκλήματα) δεν της εξασφάλισαν καμία εύνοια
Για πάντα αποκομμένη από την έξαψη της επερχόμενης νύχτας
Εκεί όπου μόνο ο αργός Θάνατος μπορούσε να της δώσει την πτήση Της
“Τα Πνεύματα έχουν σχεδόν ξεφύγει από την κρίση
Σαπίζω, μόνη, τρελαμένη
Εκεί οπου το δάσος ψιθυρίζει σάπιους θρήνους για μένα
Που έρχονται από ανάμεσα από τα πεύκα και τους στεφανωμένους ακονίτες [10]
Πέρα από αυτούς του τοίχους, όπου καταδικασμένη
Στο σκότος ενός άθλιου τύμβου
Βαδίζω με ανήμερη τρέλα που στάλθηκε
Μέσω των χλωμών ακτίνων ενός αθώου φεγγαριού
Που, έχοντας ξεμείνει από νεκρολογίες, πλέον
Προστάζει δημιουργία επί της γης
Καθώς το παίρνω πια απόφαση και αφήνω τα χείλη μου στο θάνατο
Ένα αργό, παγωμένο φιλί που επιπλήττει την αναγέννηση
Αν και μια τελευταία ευχή κληροτοδοτείται από την πίστη
Η ομορφιά μου θα μαραζώσει, στην αφάνεια
Εξαιρουμένων δυο μαύρων ματιών που θα ερχόντουσαν να πάρουν
Την ψυχή μου στη γαλήνη ή στην Κόλαση για συντροφιά”
Την ψυχή μου στην Κόλαση για συντροφιά
[Μονόλογος της ηθοποιού Ingrid Pitt, διάσημης λόγω ταινιών τρόπου, που στην ταινία του 1970 “Κόμης Δράκουλας” υποδήθηκε την Elizabeth]
[0] “Gloria in excelsis deo” (Glory to God in the highest): Είναι τα λόγια της ψαλμωδίας στην αρχή του κομματιού, αλλά δεν αναφέρονται στους στίχους του κομματιού. Πρόκειται για χριστιανικό ύμνο που εξυμνεί το Xριστό και περιέχει τα λόγια που είπαν οι άγγελοι στους βοσκούς για να ανακοινώνησουν τη γέννησή Του.
[1] Usher: Το πιο πιθανό είναι να αναφέρεται στον Roderick Usher, ήρωα στο διήγημα “Η Πτώση του Οίκου του Usher”. Ο Usher ήταν ερημίτης, που και η ψυχική και η σωματική του υγεία είναι σε άσχημη κατάσταση. Η υγεία του επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο, λόγω της αδερφής τους, Madeleine, η οποία είναι βαριά άρρωστη και καταληπτική. Και οι δύο μένουν σε μία έπαυλη, που παρόλο που ο Roderick θεωρεί ότι είναι η αιτία για την άσχημη κατάσταση της υγείας τους, παραμένουν σε αυτή και ο Roderick συνθέτει έργα τέχνης που αφορούν την έπαυλη. Εν τέλει πεθαίνουν και οι δύο με τρόπο παρόμοιο της κατάρρευσης του σπιτιού. Ουσιαστικά, γίνεται αντιστοίχιση της Elizabeth με τους Usher, γιατί και οι δύο είναι άρρωστοι (οι μεν Usher σωματικά και ψυψολογικά, η Elizabeth στο μυαλό της), οι Usher είναι κλεισμένοι στην έπαυλή τους, ενώ η Elizabeth είναι κλεισμένη στο κάστρο Της, κτλ.
[2] Kytherean/Κυθέρεια: Προσωνύμιο της θεάς Αφροδίτης. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου, η Αφροδίτη γεννήθηκε όταν ο Κρόνος απέκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του, Ουρανού, και τα πέταξε στη θάλασσα. Από τον αφρό προήλθε η θεά, εξ' ού και το όνομά της. Το πρώτο νησί που συνάντησε μετά την ανάδυσή της ήταν τα Κύθηρα, εξού και το Κυθέρεια. Επίσης, τα Κύθηρα ήταν ένας από τους σημαντικότερους τόπους Λατρείας της. Εδώ ο Dani λέει ότι η Αφροδίτη δεν ξεβράστηκε ποτέ από το κύμα στα Κύθηρα, αλλά πνίγηκε σε αυτά. Έτσι, και εκείνος θα αγκάλιαζε την Elizabeth τόσο σφιχτά που θα την έπνιγε, όπως τα κύματα θα αγκάλιαζαν την Αφροδίτη και θα την έπνιγαν στην κατά Dani εκδοχή. Σημειώνεται ότι υπάρχει και άλλη εκδοχή της γέννησης της Αφροδίτης από τον Πλάτωνα, ο οποίος στο “Συμπόσιο” υποστηρίζει ότι γεννήθηκε στην Κύπρο.
[3] Pleasures took flesh: Διφορούμενο. Όταν κάτι “Takes flesh” σημαίνει ότι γίνεται πραγματικότητα. Στην ιστορία της Bathory, όμως, όντως η Elizabeth έπαιρνε σάρκες.
[4] Benighted. Ο αδαής. Ο αστοιχείωτος. Αλλά μάλλον ο Dani εννοεί αυτόν που βρίσκεται στο σκοτάδι, γιατί η Elizabeth ήταν σκοτεινή προσωπικότητα και έκανε σκοτεινές πράξεις.
[5] A Murder of Ravens: Στα αγγλικά το σμήνος κορακιών λέγεται Murder of Ravens, όπως για τα πρόβατα λέμε flock of sheep ή για τα ψάρια λέμε school of fish. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και την κυριολεκτική σημασία του Murder (φόνος), πέρα από το κοπάδι.
[6] Ganthic: Οι σχετιζόμενες με τη γνάθο (σαγόνι) και με τη Σαπφώ (περίφημη ποιήτρια της αρχαιότητας, ευρέως γνωστή σήμερα για τις ομοφυλοφιλικές της τάσεις).
[7] Gendercide: Φυλοκτονία. Η συστηματική εξόντωση ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένο φύλο. Εδώ, προφανώς, αναφέρεται στο γυναικείο φύλο.
[8] Grandier Urbain: Γάλλος, καθολικός ιερέας που κάηκε στην πυρά κατηγορούμενος για μαγεία και σατανισμό.
[9] Bellona: Αρχαία ρωμαική θεά του πολέμου. Εξ ου και το casus belli.
[10] Jezebel: Εβραία γυναίκα που με τον σύζυγό της, Βασιλιά του Ισραήλ, Ahab, εγκατέλειψαν τη λατρεία του Γιαχβέ και να εντερνιστούν τον Βααλ. Το jezebel σαν επίθετο περιγράφει την αγενή, ξεδιάντροπη και χωρίς ηθικούς φραγμούς γυναίκα.
[11] Ακονίτης: Είδος ποωδών, αιωνόβιων φυτών. Άκρως δηλητηριώδη.
Στην αρχή του τραγουδιού και μετά την παρομοίωση της ζωής της Elizabeth με τη μοίρα του οίκου των Usher από το ομώνυμο διήγημα του Edgar Alan Poe, o Dani, σε πρώτο πρόσωπο, ως αφηγητής, εκδηλώνει τα συναισθήματά του προς αυτή, χρησιμοποιώντας πρώτο πρόσωπο. Σε όλο το τραγούδι περιγράφεται ο εγκλεισμός της Elizabeth σε ένα σκοτεινό δωμάτιο του Κάστρου της, καθώς και οι τελευταίες της στιγμές. Κάνει τον απολογισμό της ζωής της, υπάρχουν επίσης και ψήγματα αυτοκριτικής, καθώς αναγνωρίζει (στο μονόλογό της στο τέλος) ότι θα καεί στην Κόλαση.
Lustmord And Wargasm (The Lick Of Carnivorous Winds)
Φόνος από Πάθος και Πόλεμικός Οργασμός (Η Γλειψιά των Σαρκοβόρων Ανέμων) [1]
Εστεμμένος, με ψυχή
Με ένα σμήνος με κοράκια
Αλλά τουλάχιστον με την Αστάρτη να προσέχει [2]
Εγκαταλειμένη από τον Παράδεισο
Στους νεκρούς, στο σκοτάδι και στο παρελθόν
Πετώντας τη διασπορά Της
Στο εύθραυστο γυαλί της ζωήςΚαι αν και τα μάτια Της διατηρούσαν τη φωτιά τους
Καθόσο οι πέτρινοι τοίχοι εγκλώβιζαν το θηρίο
Απέναντι στην εξάντληση από το Θάνατο
Πολέμησε αλλά κατέληξε στο να τον απόδεχτεί
Και ανάμεσα σε συνωμοτικά ψέμματα
Μαρτύρησε για να διδάξει
Ότι “η Αγιότητα και η Λαγνεία
Είναι αίωνια απογορευμένο να συναντηθούν”Αλλά ορκίστηκα ότι θα συναντηθούν
Πριν το πέπλο χωρίσει τον εναγκαλισμό μας
Φίλησα ανάμεσα στους κρύους, σιωπηλούς γοφούς της
Και υποσχέθηκα τη Χριστιανοσύνη στη φωτιάΕγκυμονώντας τρέλα
Σαν σκατένιο μοιρολόι
Που γίνεται εμμονή στην καρδιά
Περιστοιχίζομαι από λέξεις
Για να εκδικηθώ για Αυτή
Εβένινο μεγαλείο
Και να παραδώσω
Την ψυχή μου στους νεκρούς για να επαληθεύσω
Προφητείες φιλήδονων μαστιγωμάτων
Ανατριχίλες που γκαρίζου πάνω σε σάπιες αγέλες
Ενοχλητικούς εφιάλτες
Και τις αδύναμες προσευχές τους
Σε κάποιον που δεν είναι εκεί
Για να εμποδίσουν το διάταγμά Της
Για να απομακρύνουν τον κόσμο από την αρρώστια τους
Καθώς οι σκιές ξεστραβώνουν τα μάτια μου για να δω
Το κρέας που είναι το εκκλησίασμά τους
Πώς ικετεύουν προς τους ουρανούς
Αλλά αυτό είναι απλά τα προκαταρκτικά του πολέμου
Γεμάτα με ουλές σαν σαφράνια [3] αιμορραγούν σαν τις συζυγικές
Παρθένες κόρες που παίρνουν πίπες στον ιερέα
Ένας ψυχοπαθής κόλακας [4], ο πλιατσικολόγος της πίστης
Τώρα η χωρίς δέρμα σταύρωσή του θρέφει μια φτερωτή επισκοπή
Για την ταφή Της
Έσκισα ένα λάβαρο του πολέμου από το τομάρι του
Βαμμένο με κόκκινη Γοητεία [5]
Και αποχρώσεις της Κόλασης και της Θεοκτονίας
Έτσι έφτασε η νύχτα
Το οψιδιανό [6] φώς της
Είναι ένας άρχοντας του οποίου οι συμφορές
Ρουφάνε τα πάντα σαν παλλακίδες [7]
Και κάτω από μαύρες φούστες
Που ψιθυρίζουν από ικανοποίηση
Σκοτεινά σπέρματα κοντά στην ολοκλήρωση
Σκοτεινές πράξεις να παντρευτούν τις δικές μου
“Στο κρεβάτι του Θανάτου έχω ξαπλώσει
Συμφωνόντας χωρίς να πιστεύω, ντροπιασμένη
Αλλά επειδή σε ονειρεύομαι ξαναβρίσκω
Έναν λόγο να επιζητώ ξανά τη ζωή”
Μετά πλήττουμε τα Θεία
Γιατί η πραγματική μας φύση είναι η αμαρτία
Να γδέρνουμε την απαλή σάρκα αυτών των γουρουνιών
Σαν τη γλειψιά σαρκοβόρων ανέμων
Η ανάσα της καταιγίδας που ξεκινάει
Πιέζονταν την Ηρώδεια γλώσσα της μέσα
Στη μήτρα της αγίας παρθένου
Για να γευτεί την άσπιλη αμαρτία
Από την κορυφή των πειρασμών θα δούμε
Τον κόσμο να ξετυλίγεται επιτέλους
Τώρα οι λύκοι του χρόνου που παρακολουθούν την Ανθρωπότητα
Θα γίνουν ένα σε ένα άθλιο γεύμα
Τιμώντας μισοφέγγαρα
Το κοπάδι είναι σε ετοιμότητα να δρέψει
Με μια δρεπανιά ανθισμένα άσπρα ρόδα
Που τα συνεστραμμένα αγκάθια τους θα φτιάξουν
Ένα στέμμα για τον νεκρό άνδρα
Ημέρες σταυρωμένες στον ύπνο τους
Και ζωές που κρύβονται στα ψέμματα της Αγίας Γραφής
Στις αναμνήσεις μιας κραυγής
Και θα χορέψουμε ανάμεσα στα ερείπια
Σαν τον Αδάμ και την Κακιά Εύα [8]
Ζαλισμένοι από τα πεφταστέρια
Που καίνε πιο άγρια στις δοκιμασίες της αναστάτωσης
Αν όλοι πρέπει να ‘μαστε καταραμένοι για αυτή τη στιγμή
Ας γίνει έτσι
Γιατί οι ψυχές μας έχουν διασχίσει τους ωκεανούς του χρόνου
Για να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλον πιο σφιχτά
Από όσο μπορεί μόνος του ο Θάνατος…
Καθώς τα χτυπήματα του Κυκλώνα [9] επικρατούν και κάνουν τα κουφάρια να τρέμουν
Τα νύχια της λαγνείας γδέρνουν και ηχούν σαν σάλπισμα καλέσματος
Για τη γλειψιά των σαρκοβόρων ανέμων
Τη γλειψιά των σαρκοβόρων ανέμων
[2] Αστάρτη: Θεά των Φοινίκων. Ήταν θεά της γονιμότητας, του έρωτα και της γυναικείας χάρης.
[3] Σαφράνι: Το φυτό κρόκος.
[4] Psychophant: Λογοπαίγνο από το psychopath (ψυχοπαθής) και sycophant (κόλακας)
[5] Goetia: Από το ελληνικό Γοητεία. Πρακτική της Σολομωνικής για την επίκληση δαιμόνων
[6] Οψιδιανό: Ηφαιστειογενές πέτρωμα, με σκούρα απόχρωση, σαν γυαλί
[7] Παλλακίδα: Στην αρχαιότητα, η γυναίκα που ζούσε με ένα έγγαμο άνδρα, χωρίς, όμως, να είναι ο νόμιμος σύζυγός της
[8] Adam and Evil: Λογοπαίγνιο Eve (Εύα) και Evil (κακιά)
[9] Zyklon Beats: Επί λέξει μεταφράζεται σαν το χτύπημα του Κυκλώνα. Επίσης, είναι και λογοπαίγνιο. Το Zyklon Beats ακούγεται σχεδόν το ίδιο με το Zyklon B, το οποίο ήταν πολύ ισχυρό εντομοκτόνο, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι Ναζί στους θαλάμους αερίων.
Σε αυτό το τραγούδι εν πολλοίς ο Dani μας λέει πως τον έχει επηρρεάσει η ιστορία της Elizabeth. Επηρεασμένος από αυτή και από τη στάση της απέναντι στη θρησκεία, ενστερνίζεται τις απόψεις της και μαζί με αυτή υπόσχεται ότι θα κάψει συθέμελα το Χριστιανισμό. Σε όλο το κομμάτι χρησιμοποιείται το πρώτο ενικό και το πρώτο πληθυντικό πρόσωπο για δηλώσει ακριβώς αυτό.