ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ | ECHO TIDES | SCI-FI RIVER | KRISTOF
ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ
SCI-FI RIVER
Track#3 / «τα εγγόνια της μητρόπολης πηγαίνουν σούπερ μάρκετ στο κρεβάτι παίζουν σετ και στα σαλόνια εστέτ σκορ με φάλτσο, σουλάτσο και στ’ αυτιά ακούει γκάτσο διαβάζουν καρυωτάκη κι ύστερα οπάπ διπλό μαχαίρια στα μπούτια και χτυπημένες γροθιές αν δεν υπάρχει ο έρωτας, γιατί έχω ουλές; σου λέω θέλω απόδειξη ότι το άπειρο υπάρχει απαντάς η περίμετρος είναι 2πr» Έτσι το θέλω, με στίξη ελάχιστη, με μικρά γράμματα, δίχως κεφαλαία, μια ροή σε κύτταρα και νευρώνες, έχουμε και εδώ ποίηση στιβαρή και ζόρικη που βγαίνει από τα σπλάχνα της συνοικίας, ναι, ναι, και πάλι, ναι, Διακοπές στην Αθήνα, όπως κάνω εδώ και καμιά εικοσαριά χρόνια, πιστός κι εγώ στης Κυψέλης τον Αύγουστο, μαζί με το Όραμα του Νικόλα Τριανταφυλλίδη, πάνω-κάτω η Πατησίων έλεγε η Κατερίνα Γώγου, αενάως στους αιώνιους λαβυρίνθους της Κυψέλης, λέμε εμείς, στα ταμπούρια της Ταινιοθήκης τ᾽ Ουρανού, στην Φανκυψέλη, στο Νέο Άλαμουτ, στην Αγίας Ζώνης, στο Λυσσιατρείο, στο Λουζιτάνια όταν ρόκαρε η μπάντα Σπυριδούλα, το 1977, στα Οχυρώματα της νέας Ροκενρόλας, παίζοντας απανωτές παρτίδες σκάκι με τον Ζόφο, κι όλες να τις κερδίζουμε εμείς, και οι Sci-Fi River με τους στακάτους ρυθμούς και τις σταράτες λέξεις τους, «σου λέω το ᾽παιξα άσσο, κι εσύ μου λες με των πο μπαλκόνι στην αγίας ζώνης, σκάκι και δυο ρεπό οι αγκαλιές και το κλάμα δεν ειν’ γι’ αφού έχουμε πιει κι ο αστροναύτης στο τραπέζι κάνει την προσε[υ]χή», enjoy!
KRISTOF
Track #4 / O Kristof παίζει στα δάχτυλα την pop κουλτούρα, ζωγραφίζει με μαρκαδόρους συναισθήματα και συγκινήσεις, κι αυτές οι ζωγραφιές γίνονται οι παρτιτούρες των τρίλεπτων ύμνων του στην αθωότητα, γίνονται ηλεκτρονικές άριες του 21ου αιώνα. Ο Kristof διαλύει λέξεις στο νερό, φέρνει τους εικαστικούς του ήρωες στις Σκληρές Ινδίες, εδώ απέναντί μου, στην Οδό Σπετσών, στον δρόμο που δεν χωρούσαν να μπουν τα τανκς, στον δρόμο που είναι εικαστικό έργο από μόνος του. Ο Kristof γίνεται, γιατί θέλει και μπορεί, ένας τρυφερός φιλόσοφος, γίνεται ο πιτσιρικάς φιλόσοφος της τρυφερότητας, της ενσυναίσθησης, της ευφρόσυνης αφροσύνης, σε μια πόλη που καταστρέφεται εδώ κι εκεί, αλλά και συνάμα αναγεννιέται εδώ κι εκεί. Ακούστε: «(Φιλοσοφία κι αγάπης χορικά, γερμανικά κινήματα όλα εξπρεσσιονιστικά, νέα αντικειμενικότητα και νταντά, απωθώ θεωρήματα μαθηματικά, φυσικής πειράματα, άπωση και έλξη, χημεία ή πώς να αλλάξεις το ph, απόσταση απόλυτα ακριβής, μουσική οδηγία διαισθητικής μηχανικής —μη πατάς το πεντάλ— κύμα σφορτσάντο, συναστρία στη φα, εμείς και ο κόσμος, ο κόσμος ή εμείς, γεωμετρία ισορροπία ο διαβήτης διαιτητής, θυμάμαι θυμάσαι πως καλύπτουν τα κενά, οι γρίφοι μου λύνονται τηλεπαθητικά, σε κλάσματα δευτερολέπτου όλα ένα — Κι εμείς ολοένα Πιο κοντά ή μακριά;)»